M-Media
ေမာင္ေလ်ာက္ (ျမန္မာေျမ)

ရခုိင္ျပည္နယ္စုံစမ္းေရးအဖြဲ႕မွာ အဖြဲ႕ဝင္ဘယ္ႏွစ္ဦးလဲ ? (၂၇)ဦးလား ? (၂၅)ဦးလား ? သမၼတေျပာတာ အမွန္လား ? စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ကေျပာတာ အမွန္လား ?

ရခုိင္ျပည္နယ္စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္က (၁၇.၈.၂ဝ၁၂)ရက္ေန႔မွာ (၂၇)ဦးနဲ႔ဖြဲ႕စည္းတာဝန္ေပးအပ္ခ့ဲပါတယ္။ (ၾကည့္ … သမၼတ႐ုံး အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၅၈/၂ဝ၁၂) ) အဲဒီေကာ္မရွင္မွာ အစၥလာမ္ဘာသာေရးအဖြဲ႕ႀကီး(၃)ဖြဲ႕က (၆)ဦးကုိ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအျဖစ္ တာဝန္ေပးခ့ဲပါတယ္။

(၁.၁၁.၂ဝ၁၂)ၾကာသပေတးေန႔တြင္ ေကာ္မရွင္မွာပါဝင္တ့ဲ အစၥလာမ္သာသနာေရးရာေကာင္စီဌာနခ်ဳပ္က ဥကၠ႒ဟာဂ်ီဦးညြန္႔ေမာင္သွ်ိန္နဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးဟာဂ်ီ ဦးတင္ေမာင္သန္းတုိ႔ကုိ ေကာ္မရွင္က ထုတ္လုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒နဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးတုိ႔၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ Myanmar Egress ရဲ႕ ႐ုံးအဖြဲ႕မွဴး အၿငိမ္းစား ဗုိလ္မွဴးထန္က်င္ေထာင္းက ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာေၾကာင္း ကာယကံရွင္မ်ားႏွင့္နီးစပ္သူ ေကာ္မရွင္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးျဖစ္တ့ဲ ဟာဂ်ီဦးျမင့္ထြန္း၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သိရွိရပါသည္။

ဟာဂ်ီဦးညြန္႔ေမာင္သွ်ိန္နဲ႔ ဟာဂ်ီဦးတင္ေမာင္သန္းတုိ႔ ေကာ္မရွင္စည္းကမ္းကုိ ေဖာက္ဖ်က္တ့ဲ အတြက္ ေကာ္မရွင္ကထုတ္ေၾကာင္း ေကာ္မရွင္ အတြင္းေရးမွဴး ေဒါက္တာေက်ာ္ရင္လႈိင္နဲ႔ ေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားျဖစ္ၾကတ့ဲ ဦးသူရ(ခ) ဇာဂနာနဲ႔ ေဒၚဝါဝါထြန္းတုိ႔ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကုိလည္း ဂ်ာနယ္မ်ားမွာ ဖတ္ရပါတယ္။

ယေန႔တုိင္ သူတုိ႔ကုိ ေကာ္မရွင္ကထုတ္ေၾကာင္း တရားဝင္အေၾကာင္းၾကားစာ လက္ခံရရွိျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ဟာဂ်ီဦးညြန္႔ေမာင္သွ်ိန္နဲ႔ ဟာဂ်ီဦးတင္ေမာင္သန္းတုိ႔ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားထံမွ သိရပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ အစီရင္ခံစာတင္ဖုိ႔ အစည္းအေဝးသုိ႔လည္း ဟာဂ်ီဦးညြန္႔ေမာင္သွ်ိန္နဲ႔ ဟာဂ်ီဦးတင္ေမာင္သန္းတုိ႔ကုိ ဖိတ္ၾကားျခင္းမရွိေၾကာင္းသိရပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္လည္း (၂ဝ.၁၁.၂ဝ၁၂)နံနက္(၁ဝး၄ဝ) နာရီတြင္ နုိင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္က အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံသမၼတႏွင့္ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံ၊ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕၌ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးရာတြင္ ရခုိင္အေရးကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း အဖြဲ႕ဝင္(၂၇)ဦးပါ စုံစမ္းေရးအဖြဲ႕ကုိလည္း ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားခ့ဲသည္ကုိ (၂၁.၁၁.၂ဝ၁၂)ရက္ေန႔ထုတ္ ႏုိင္ငံပုိင္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ဖတ္႐ႈရပါသည္။

သုိ႔ရာတြင္ (၃၁.၁၂.၂ဝ၁၂)ရက္ေန႔ထုတ္ The Messenger အတြဲ(၃) အမွတ္(၃၂) စာမ်က္ႏွာ (D3)တြင္ “ဇန္နဝါရီလ ဒုတိယပတ္အတြင္း ရခုိင္ျပည္နယ္ကုိသြားမွာက အဖြဲ႕ဝင္(၂၅)ဦးစလုံး သြားရမွာပါ”ဟု ဦးသူရ(ခ)ဇာဂနာက ေျပာသည့္သတင္းကုိ ဖတ္ရပါသည္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက “ ရခုိင္ျပည္နယ္စုံစမ္းေရးအဖြဲ႕မွာ အဖြဲ႕ဝင္ဘယ္ႏွစ္ဦးလဲ ?
(၂၇)ဦးလား ? (၂၅)ဦးလား ? သမၼတေျပာတာအမွန္လား ? စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ကေျပာတာအမွန္လား ? ”
သမၼတရဲ႕ အထက္မွာ ဘယ္သူေတြရွိေနတာလဲဆုိတာေလးပါ။ သိတ့ဲသူရွိရင္ ေျဖၾကားေပးေစလုိပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

M-Media
ေမာင္သမာဓိ

ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္တုိ႔၏ ပုံရိပ္သည္ ႏုိင္ငံအတြက္ အေကာင္းမ်ားသာျဖစ္ခဲ့၏။ ျမန္မာ့သမုိင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားမွ ျမန္မာမြတ္ဆလင္တုိ႔၏ ပုံရိပ္မ်ားကုိ မလုိတမာ လူတစ္စုက ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ဆြဲစုတ္ ျပစ္ခဲ့ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ စာ႐ြက္မ်ားသာ ၿပဲခဲ့ၿပီး ျမန္မာမြတ္ဆလင္ သမုိင္းကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားခဲ့ပါ။

၁။ အႏွစ္ ၅၀ ၾကာ သမိုင္းအေမွာင္ခ်ခဲ့သည့္ ဆုိးက်ဳိး။

ယေန႔တုိင္ျဖစ္ပြားေနေသာ ရခုိင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ျပႆနာ၏ အေျခခံအက်ဆုံး အေၾကာင္းအရင္းမွာ ႏွစ္ဖက္လူမ်ဳိးစုမ်ားႏွင့္ အာဏာပုိင္ အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးမွ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့သမိုင္း၊ ရခုိင္သမိုင္းႏွင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာ သမိုင္း ကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ မွန္မွန္ကန္ကန္ မသိ႐ွိ၍ ျပတ္ျပတ္သားသား မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ျခင္း ပင္ျဖစ္ ပါသည္။

တနည္းအားျဖင့္ စစ္အစုိးရ အဆက္ဆက္ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား သမိုင္းအေမွာင္ခ်ခဲ့သည့္၊ (ဝါ) သမိုင္းကုိ ဆင္ဆာ လုပ္ခဲ့သည့္ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ လူမ်ဳိးေရး အၾကမ္းဖက္မႈဟူေသာ ဆုိးက်ဳိးမ်ား ေပၚေပါက္ လာရပါသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ယေန႔ အသက္ ၆၀ ပတ္၀န္းက်င္႐ွိသူမ်ားႏွင့္ ထုိအသက္ထက္ ငယ္သူတုိင္းသည္ ၄င္းတုိ႔၏ ငယ္ဘ၀ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားတြင္ မျပည့္မစုံ ထိမ္ခ်န္ ျဖတ္ေတာက္ ျပဳျပင္ထားေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းမ်ားကုိသာ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျပင္ပစာေပမ်ား ျဖည့္စြက္ မေလ့လာ ခဲ့လွ်င္ ဆရာႀကီး ဦးသန္းထြန္းစကားျဖင့္ေျပာပါက လူအ မ်ားျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။

ထုိေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ား “မအ” ရေလေအာင္ ျပည့္စုံမွန္္ကန္ေသာ မူရင္းသမိုင္းဆုိင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ လက္ပြန္းတတီး႐ွိေစရန္ႏွင့္ လက္ငင္းကမာၻ႔ အေျခအေနမ်ားကုိ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ သိ႐ွိႏိုင္ေစရန္ အတြက္ (ဆဌမ သဂႍါရတနာတင္ျခင္းႏွင့္ ဗန္ေဒါင္းစာခ်ဳပ္အ ေၾကာင္းေျပာလွ်င္ ဦးႏု၏အမည္ ကုိ တမင္တကာ ခ်န္ထားေလ့႐ွိေသာ၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ သမုိင္းေျပာလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာေမာင္ အေၾကာင္းကုိ ခ်န္ထားေလ့႐ွိေသာ၊ အာရဗ္ေႏြဦးကို မထုတ္လႊင့္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံအ၀ွမ္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မြတ္ဆလင္ အထိက႐ုံး ျဖစ္ရန္အတြက္ကုိေတာ့ လႈံ႔ေဆာ္ေသာ၊ ယေန႔ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံ အေၾကာင္း အျပည့္အဝမေရးသား မေျပာဆိုေသာ၊ ဘဂႍလားေဒ့႐ွ္ ႏုိင္ငံဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ႐ွိ္တ္ဟာစီနား၏ လတ္တေလာ အၾကမ္းဖက္ခံရေသာ ဘဂႍလားေဒရွ္ ႏိုုင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကုိေျပာေသာ မိန္႔ခြန္းႏွင့္ ႏုိင္နင္းစြာ ကုိင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းပုံမ်ားကုိ လုံးဝ မေဖၚျပေသာ) ျမန္မာ့အသံ ေရဒီယိုႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဆင္ဆာ အဖြဲ႔အျပင္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ား၏ ဆင္ဆာအဖြဲ႔မ်ားကုိလည္း အျမန္ဆုံးဖ်က္သိမ္း ေပးသင့္ပါသည္။

၂။ အေရးႀကဳံတုိင္း တႏုိင္ငံလုံးကုိ ၿခဳံငုံဖိတ္ေခၚ။

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ ေရဒီယုိမွေျပာၾကားေသာ ၂၀၁၃ ႏွစ္သစ္ကူးမိန္႔ခြန္းတြင္ ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အေနျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးရယူႏိုင္ခဲ့စဥ္က စုစည္းႏို္င္ခဲ့တဲ့ ညီညြတ္မႈအင္အားမ်ားအတုိင္း ႏုိင္ငံသား တစ္ဦးခ်င္း၊ တေယာက္ခ်င္းစီက လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ဆုိပါလွ်င္ ယခုႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ မလြဲမေသြ ေက်ာ္လႊားႏိုင္မယ္ လုိ႔ဆုိတယ္ခင္ဗ်ာ့။

အေထြအထူးဖိတ္ေခၚစရာမလုိဘဲ ျမန္မာမူဆလင္ ေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးႀကဳိးပမ္းမႈမွာ တာဝန္သိသိ ပါဝင္ခဲ့လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိက ျမန္မာမူဆလင္ မ်ားကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္သတ္မွတ္႐ုံမက ျပည္နယ္ေပးဖုိ႔အဆင့္အထိ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေပမဲ့ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပုိင္း ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ားဟာ အေမ့ခံပုံရိပ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကရလုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးႀကဳိးပမ္းမႈမွာ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ ဘယ္သူေတြ၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ပါခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ သမုိင္းကုိ တိတိက်က် ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေဖၚထုတ္ဖုိ႔ အထူးလုိၿပီေပါ့။

ႀကဳံသည့္အခိုက္ ေၾကာ္ျငာဝင္ခ်င္ပါသည္။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ သမုိင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စာေပ သမားမ်ား အတြက္ ကုိးကားလုိ႔ရေလာက္ေအာင္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ တကြ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ မွတ္တမ္း တင္ထားတဲ့ ေနရာတစ္ခုကေတာ့ M-Media Web Site (http://www.m-mediagroup.com) ဘဲျဖစ္တယ္ခင္ဗ်ာ့။ သက္ဆုိင္သူအားလုံးကုိ သမုိင္းတာဝန္ေက်သူမ်ားဟု ဂုဏ္ျပဳေခၚေဝါခ်င္ပါသည္။

       ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ားဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္တုိင္းမွာ ဘယ္သူမွ ဖိတ္ေခၚေနစရာ မလုိဘဲ ကုိယ့္အသိစိတ္ဓါတ္နဲ႔ကုိယ္ တာဝန္သိခဲ့ၾကတာကုိက ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ပါတယ္။

၃။ ျပည့္စုံမွန္ကန္ေသာ သမုိင္းကုိ ျပည္သူမ်ားထံ ေဖၚထုတ္တင္ျပဖုိ႔ တာဝန္႐ွိၿပီ။

ယခုအခါ စာေပစိစစ္ေရး အဖြဲ႕ကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ၿပီျဖစ္လုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ကဏၰအသီးသီးတြင္ တုိးတက္ရန္ လမ္းစမ်ား ပြင့္သြားၿပီဟုဆုိႏိုင္သည့္ အျပင္ တ႐ုတ္ထက္ ေျခတစ္လွမ္း သာသြားၿပီ ဟုလည္း ဆိုႏုိင္ပါသည္။ စာေပကင္ေပတုိင္ ဖ်က္သိမ္းသည္ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ကုိေအာင္ထြန္း၏ ေက်ာင္းသား သမုိင္း စာအုပ္ကဲ့သုိ႔ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ သမုိင္းစာအုပ္ကုိလည္း အကုိးအကား ခုိင္ခုိင္မာမာႏွင့္ ျပဳစုထုတ္ေဝဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္၏။

ထုိ႔အျပင္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနအေနျဖင့္ ေက်ာင္းသုံးျမန္မာ့သမိုင္းဖတ္ စာအုပ္မ်ားပါ အထူးသျဖင့္ ရခုိင္အင္ပါယာသမိုင္း၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာသမုိင္း ႏွင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ သမိုင္း ကုိ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ျပန္လည္ေရးသားၿပီး သမၼတႀကီး အသစ္ဖြင့္လွစ္ေပးမည့္ ရခုိင္ႏွင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာေဒသ႐ွိ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ သင္ၾကားေပးသင့္ပါသည္။

သမုိင္းဘြဲ႔လြန္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ (Thesis/Dissertation) က်မ္းျပဳရာတြင္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ တုိ႔၏ လြတ္လပ္ႀကဳိးပမ္းမႈသမုိင္း၊ ပုဂံေခတ္ႏွင့္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ႏွင့္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ စသည္ျဖင့္ ေခါင္းစဥ္မ်ား  ခ်ေပးျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးေစမည္ဟု ထင္ပါသည္။

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ သမိုင္းတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဦးႏု၏ အေၾကာင္းသာမက သခင္စုိး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သိန္းေဖျမင့္၊ သမၼတ မန္း၀င္းေမာင္၊ ဦးဥတၱမ၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးထြန္းစိန္(သံတြဲ)ႏွင့္ ဦးရာ႐ွစ္၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေဖခင္တုိ႔အျပင္ အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ စသည့္လူပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ႀကီးႏွင့္ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ ကြန္ဂရက္ (ဗ.မ.က) ၊ YMBA၊ GCBA အသင္းမ်ားအေၾကာင္းကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖည့္စြက္ ေရးသားသင့္ပါသည္။

       ထိုအခ်ိန္က လြတ္လပ္ေရး မယူလုိဘဲ ၿဗိတိသွ်တို႔ႏွင့္ ဓနသဟာရႏိုင္ငံအျဖစ္ ဆက္၍ တြဲေနလိုေသာ အုပ္စု၏ အေျမွာ္အျမင္ႀကီးမႈကုိလည္း အသိအမွတ္ျပဳကာ သမိုင္းတြင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးသပ္ျပ ရပါလိမ့္မည္။

ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ အႀကံျပဳလုိသည္မွာ သမိုင္းအေမွာင္ခ်ေခတ္မွ အလင္းေခတ္သို႔ ေျပာင္းေစရန္ ျမန္မာ့သမုိင္း ေက်ာင္းသင္႐ုိးညႊန္းတမ္း ေရးဆြဲေရးအဖဲြ႔၏ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ားကုိ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ သတ္မွတ္ေပးၿပီး၊ သမိုင္းႏွင့္ သတင္းအေမွာင္ခ် ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာန ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားႏွင့္ သတင္းစာ ဆင္ဆာအ ဖြဲ႕ကုိလည္း အျမန္ဆုံးဖ်က္သိမ္းျခင္းျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနာက္ထပ္ လူမ်ဳိးေေရး အဓိကရုန္းမ်ား မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ႏုိင္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

၄။ ဂုဏ္ယူစရာ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ားသည္ အေမ့ခံ ပုံရိပ္ မျဖစ္သင့္။

                  ဆုိလုိခ်င္တာက ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလ (Transitional Period) အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ႀကဳိးပမ္းစဥ္ကာလ ကဲ့သုိ႔ ဒုကၡခံဖုိ႔ ျပည္သူအားလုံး (Whole Community) ကုိ သမၼတႀကီးက ဖိတ္ေခၚခဲ့ေသာ္လည္း အခြင့္အေရး (Privilege) ေပးဖုိ႔၊ (ဝါ) အကာအကြယ္ (Safeguard) ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ ေရာက္ရင္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ားဟာ အေမ့ခံပုံရိပ္ျဖစ္မွာ စုိးရိမ္ပါတယ္။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္တုိ႔ရဲ့ သမုိင္းပုံရိပ္ ဘယ္လုိဘဲ ေကာင္းေကာင္း ႏို္င္ငံအေရး ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ ႐ွိသူေတြရဲ့ အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔ကလည္း အေရးႀကီး ပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တင္သြင္းေသာ သမၼတႀကီး၏ ရခုိင္ပဋိပကၡဆုိင္ရာ ပထမ သဝဏ္လႊာႏွင့္အတူ ပူးတြဲ ေပးပုိ႔လာေသာ သတင္းျဖစ္စဥ္ မွတ္တမ္းကုိ တာဝန္မယူေသာ သမၼတႏွင့္ သူ႔႐ုံးအဖြဲ႔ဝင္မ်ား၏ ႏိုင္ငံကုိ ဦးေဆာင္ႏုိင္မႈ၊ တာဝန္ယူႏိုင္မႈ ႏွင့္ ႏုိင္ငံအေရး ဆုံးျဖတ္ႏုိင္မႈေပၚ သံသယဝင္မိပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ေဝါဟာရကုိ ငွားသုံးလွ်င္ ေဖါက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာ႐ွိ၏။

စစ္အစုိးရလက္ထက္တြင္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ဝန္ထမ္းမ်ားကုိ ရာထူးတုိးေပးရန္အတြက္ ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္း ခံၾကရ၏။ လြတ္လပ္ေရးႀကဴိးပမ္းမႈမွာ တာဝန္သိ သိပါခဲ့တဲ့ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြကို ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ လုိ႔ သုံးႏႈံးၿပီး ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက ေက်းဇူးဆပ္ဖူးတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ မရမီက ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ မဲဆြယ္စည္း႐ုံးခဲ့တဲ့ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ RNDP ေဒါက္တာ ေအးေမာင္တုိ႔သည္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံရၿပီးေနာက္ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ၿခံခတ္ၿပီး တတိယ ႏုိင္ငံကုိ တင္ပုိ႔မယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။

(၈) ေလးလုံးဒီမုိကေရစီ တုိက္ပြဲတြင္ တက္ၾကြစြာပါဝင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ားကုိ မင္းတုိ႔ ကုလားေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲဟု စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ေမးေမးၿပီး႐ုိက္၏။ မြတ္ဆလင္ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးရာဇတ္ကုိ ရည္ညႊန္းကုိးကား ဂုဏ္ယူေျပာၾကားသူမ်ားကုိ ပုိမုိႏွိပ္စက္ခဲ့ၾက၏။ ယၡဳအခါ ျပည္သူမ်ားဆႏၵအရ ဒီမုိကေရစီစနစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းသည္ဟု ကမာၻကုိေၾကျငာ၏။

၈ ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံကာလ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္ အေနာက္ဖက္မုဒ္တြင္ ဗိုလ္မွဴးဘေသာ္ (ေမာင္ေသာ္က)  ၿခံရံလွ်က္ ျပည္သူအားလုံးပါဝင္ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဖိတ္ေခၚမႈေၾကာင့္ ထုိအခ်ိန္က စစ္ေတြၿမဳိ႕ ဆႏၵျပမႈမ်ားတြင္ တက္ၾကြစြာပါဝင္ခဲ့ဘူးေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ၂၄ ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ေမ့သြား၏။ အဂႍလန္ ေျမေပၚတြင္ I don’t know rohingya ဟုေျပာခဲ့ဘူး၏။

ဒီမုိကေရစီ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ရမလဲလုိ႔ ေမးတုိင္း အေမစုေျဖတာက တစ္မ်ဳိးသားလုံးပါဝင္မႈ (National Commitment) ကအေရးႀကီတယ္၊ လူတုိင္းလူတုိင္း ဒီမုိကေရစီရဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္လုပ္ၿပီးၿပီလဲ လုိ႔ျပန္ေမးေလ့႐ွိတယ္။ NLD ကုိေထာက္ခံၿပီး အေမစုကုိ ဝိုိင္းရံထားသူေတြ၊ ဒီမုိကေရစီအေရး ႀကဳိးပမ္းသူေတြ   အထဲမွာ မြတ္ဆလင္ေတြ အမ်ားႀကီးပါလုိ႔ အေမစုအတြက္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြဟာ အေမ့ခံပုံရိပ္ မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။

လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဆုိသူမ်ားသည္ အသုံးခ်လိုေသာအခါ ခၽြင္းခ်က္မ႐ွိ ဖိတ္ေခၚေလ့ ႐ွိၾကၿပီးလွ်င္ အခြင့္အေရးေပးရန္၊ ရပုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ခံစားေစရန္အတြက္မူ ဘက္လုိက္တတ္သည့္ သေဘာကုိ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ေတြ႔ႀကဳံခဲ့ၾကဘူးပါသည္။  (Political leader’s Invitation to whole community unconditionally in case of shortage but right and privilege to specific small group and bias afterward.) ဤသဘာဝကုိ Min Ba Din blog post တစ္ခုတြင္လည္း ဖတ္ခဲ့ ဘူးပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုအျဖစ္မ်ဳိး ေနာက္ထပ္မျဖစ္ရေလေအာင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ပခုံးေပၚတြင္ တာဝန္႐ွိလာပါသည္။

၅။ လုိလွ်င္တစ္မ်ဳိး၊ မလုိလွ်င္တစ္မ်ဳိးေျပာ၏။                                              

        လဝက ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးခင္ရီက ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဘဂႍါလီ ႐ုိဟင္ဂ်ာ မ်ားသည္ ျပည္တြင္းမွာ အစဥ္အဆက္ တစ္အိမ္တည္းေန ညီအစ္ကုိေတြျဖစ္လုိ႔ ကုလသမဂၢမွ ဝင္ေရာက္ စစ္ေဆးရန္ မလုိပါဟု သုံးႏႈံးေျပာဆိုဘူးပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လ.ဝ.က ဝန္ႀကီး ဦးခင္ရီေျပာသည့္ ေသြးႏွင့္ဆုံးျဖတ္ပါသည္ဆုိေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံသားျပဳမႈ ဥပေဒအရ ရခုိင္ႏွင့္ ညီအစ္ကုိေတာ္ေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ အလုိအေလွ်ာက္ ေမြးရာပါ ႏုိင္ငံသားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ လ.ဝ.က ဝန္ႀကီး တစ္ဦး၏ ႏုတ္ထြက္စကားသည္ လူဝင္မႈဥပေဒႏွင့္ လုိက္ေလွ်ာ္ ညီေထြ႐ွိသင့္သည္။

၆။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ သတင္းစာတုိက္ႏွင့္ Islamic Bank တည္ေထာင္သင့္သည္။

ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးကုိ ပါဝင္ရန္ဖိတ္ေခၚတုိင္း ထုိအထဲတြင္ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ မြတ္ဆလင္မ်ား ပါ၊ မပါ ေမးရန္ စတုတၳမ႑ဳိင္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ သတင္းစာေခါင္းႀကီးလုိ၏။ တနည္းအားျဖင့္ ေဖါက္ျပန္တတ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူမ်ားကုိ သတိေပးရန္ သတင္းစာ အာေဘာ္သည္ ကေလာင္ ထက္၏။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူမ်ားကုိ ေရေလာင္းၿပီး ေျပာရန္လုိတယ္လုိ႔ ၈ ေလးလုံး မ်ဳိးဆက္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ဆုိ၏။

ဘာသာေရး။ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ အားကစား က႑အသီးသီး ဖြံ႔ၿဖဳိးေစရန္ ရည္႐ြယ္၍ ပုဂၢလိက သတင္းစာတုိက္မ်ား တည္ေထာင္ခြင့္ျပဳေနခ်ိန္တြင္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ သတင္းစာ တုိက္ကုိ တည္ေထာင္ရန္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔တြင္ တာဝန္႐ွိ၏။ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားကလည္း သတင္းစာထုတ္ေဝဘူးပါသည္။ ရည္ရြယ္သည္မွာ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ား အေမ့ခံပုံရိပ္ မျဖစ္ေစရန္ျဖစ္၏။

သတင္းစာအထိ မလွမ္းႏုိင္မီ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ မဂၢဇင္းႏွင့္ ဂ်ာနယ္တုိ႔ ထုတ္ေဝႏုိင္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္း လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။

ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၱေလးတြင္ အခြင့္အေရးေပးလွ်င္ အစၥလာမ္တရားေတာ္ႏွင့္ ညီေသာ ဘဏ္တစ္ခုစီ ဖြင့္သင့္သည္။ ထုိဘဏ္မ်ားမွရမည့္ တရားေတာ္ႏွင့္အညီေပးေသာ အျမတ္ေငြမ်ားကုိ သုံးႏုိင္၊ လွဴႏုိင္၊ ႏုိင္ငံဖြံ႔ၿဖဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ထိေရာက္စြာ သုံးစြဲႏိုင္မည္ျဖစ္၍ ျမန္မာမြတ္ဆလင္တုိ႔၏ ပုံရိပ္ကုိ ေကာင္းေစမည့္ ကိစၥတစ္ခု ဟုျမင္ပါသည္။ ယၡဳအခါ မလြဲသာမေ႐ွာင္သာ ဘဏ္ႏွင့္ဆက္ဆံ၍ ရလာေသာ အတုိးေငြမ်ားသည္ စားမရ၊ လွဴမရႏွင့္ ျမန္မာမြတ္ဆလင္တုိ႔အတြက္ အေဟာသိကံ ျဖစ္ရ၏။

၇။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ်ား၏ ပုံရိပ္ကုိ အေမ့မခံရေလေအာင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ပါ။

        သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔အေနျဖင့္ ဘဂႍါလီ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ေဒသခံ တုိင္းရင္းသား (သုိ႔မဟုတ္) ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ဟုတ္၊ မဟုတ္၊ ယတိျဖတ္ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္လွ်င္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တင္သြင္းကာ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားကလည္း ျမန္မာ့သမိုင္း၊ ရခုိင္အင္ပါယာ သမိုင္းႏွင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာသမုိင္းကုိ ယွဥ္တြဲေလ့လာရန္ႏွင့္ ကမာၻ႔ သမုိင္း ပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရန္    လုံေလာက္ေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကုိ ေတာင္းဆို ၿပီးေနာက္ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ လိုက္လွ်င္ အမွန္အကန္ဆုံးႏွင့္ အထိေရာက္ဆုံး အေျဖကုိ က်ိန္းေသေတြ႔မည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္ ခင္ဗ်ား။

 ေလးစားစြာျဖင့္

ေမာင္သမာဓိ

Friday, January 04, 2013  ေဌးလြင္ဦး

“ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆုိတာ မရွိ၊ ကိုလိုနီေခတ္မွာ လယ္ကူလီ လုပ္ဘို႔အဂၤလိပ္ကိုလိုနီမ်ားကေခၚလာသူမ်ားသာ ျဖစ္ တယ္-လို႔ ေျပာထားတဲ့ ရခိုင္သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေအးခ်မ္းအား-၊

(ေအာက္တြင္ ေဖၚျပမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျပည့္မွ ဖတ္သင့္သည့္ အျပင္ ေဖၚျပမည့္ အေၾကာင္းအရာကို လိုက္၍ ၾကမ္းတမ္းသည္ဟု ယူဆႏိုင္ေသာ စာသားမ်ား ပါ၀င္ႏိုင္သျဖင့္ မဖတ္ရွဳလိုသူမ်ား ဤေနရာမွ စတင္၍ ရပ္တန္႕ႏိုင္ေၾကာင္း သတိေပးပါသည္)

၁။ အမ်ိဳးသမီး လႊတ္ေတာ္ အမတ္တစ္ဦးမွ ႏိုင္ငံတြင္ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္းကို တရား၀င္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ဥပေဒရိွသင့္ေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္းမည္ဟု ၾကားသိရေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္းပင္ ကန္႕ကြက္သံ၊ လက္ခံသံ တေ၀ေ၀ ၾကားရပါသည္။ ခံစားခ်က္ကို အဓိကထား ေျပာေနသည္ကမ်ားပါသည္။ ခံစားခ်က္ကို ေဘးဖယ္၍ ေျပာျပခ်င္သည္မ်ားရိွလာသည္။

၂။ ျပည့္တန္ဆာဟု ေခၚသည္ျဖစ္ေစ၊ မိန္းမရႊင္ဟု ေခၚသည္ျဖစ္ေစ၊ လိင္လုပ္သားဟု ေခၚသည္ျဖစ္ေစ အမွန္စင္စစ္ “ဖာ” ပင္ျဖစ္သည္။ (စကားရိုင္းလွ်င္သည္းခံပါ၊ ဆက္ရွင္းပါမည္) အေခၚအေ၀ၚက စကားေျပာပါသည္။ ဖာကို ဖာဟု မေခၚပဲ လိင္လုပ္သားဟု ေခၚေသာအခါ တမ်ိဳးေသာ ဂုဏ္ရိွေနသေယာင္ထင္ေနရသည္။ (ဂုဏ္မရိွဟု ေျပာျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ၊ ပုဂၢလအစြဲေၾကာင့္ ခံစားခ်က္ေျပာင္းသြားတတ္ေၾကာင္း ေျပာလိုရင္း ျဖစ္သည္။) ေကတီဗီမွာ အဆိုေတာ္လုပ္သည္ဟု နာမည္တတ္ထားေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို ဖာဟု ေခၚေသာ အခါ ဆတ္ဆတ္ခါ နာပါလိမ့္မည္။ ထို အနာသည္လည္း ထိုဘ၀မွ ရုန္းထြက္ရန္ တြန္းအား တစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ထို႕အျပင္ ထိုအလုပ္ကို တရား၀င္ေရးမ၀င္ေရးထက္ “ဖာ” ဟူေသာ စကားကိုပင္ ႏွဳတ္မွ မထြက္ရဲေသာ အမ်ိဳးေကာင္း သမီးငယ္မ်ား ရိွေနေၾကာင္း ထင္ရွားေစရန္ ျဖစ္သည္။ ယခုစာသည္ ထိုဖာမ်ားကို တရား၀င္သင့္ မ၀င္သင့္ထက္ ေတြးေတာထိုက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ေျပာျပရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။

၃။ လက္ခံလိုသူတို႕ကမူ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပၾကသည္။ ျပည့္တန္ဆာသည္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကပင္ ရိွခဲ့ေၾကာင္း (ဘုရားရွင္ႏွင့္ ေလာကီေရး မဆိုင္ပါ၊ ဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္ သူခိုးလည္းရိွပါသည္၊ မည္သည့္လက္ထက္တြင္မဆို ျပည့္တန္ဆာရိွပါသည္၊ ရိွတိုင္း လက္ခံရန္မလိုပါ) တိုင္းျပည္ကို အလွတန္ဆာဆင္ေပးသျဖင့္ ျပည့္တန္ဆာဟုေခၚေၾကာင္း (မည္သို႕နာမည္တတ္တတ္၊ ဖာသည္ဖာပင္ျဖစ္သည္) တရား၀င္ သတ္မွတ္ျခင္းျဖင့္ ရဲမ်ားကို လိုင္းေၾကး ဆတ္ေၾကးေပးရျခင္းမွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေဆးစစ္ခ်က္မ်ား လုပ္ႏိုင္သျဖင့္ စိတ္ခ်ရေၾကာင္း မ်ား ေျပာျပၾကပါသည္။ (ထိုကိစၥမ်ားကိုလည္း ရွင္းရပါမည္၊ ခဏသည္းခံပါ)

၄။ ကေလးေျပာ ေျပာလိုက္လွ်င္မူ ကိစၥျပတ္ပါသည္။ ျပည့္တန္ဆာ ကိစၥ တရား၀င္ေရး သေဘာတူသူမ်ားသည္ မိမိမိတ္ေဆြမ်ားကို “ငါ့ညီမကေတာ့ လိုင္စင္ရဖာကြ” ဟု ေျပာရဲပါမည္လား။ ကိုယ့္အမ်ိဳးထဲတြင္ တရား၀င္ ဖာခန္းေထာင္သူမ်ားရိွလွ်င္ သေဘာတူမည္လား။ မိုက္ရိုင္းခ်င္၍ မဟုတ္ပါ။ လူဆိုသည္မွာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲတြင္ရိွေသာ ႀကိဳးကို ဆြဲလွဳပ္မွ နာခ်င္သည္။ ဖာမ်ားကို မသနား၍ မဟုတ္ပါ။ သနားသည္ႏွင့္ တရား၀င္လုပ္ကာ သူရဲေကာင္းဘြဲ႕ေပးရန္လည္း မလိုပါ။ ဖခင္နဖူးမွ ျခင္ကို ရဲတင္းႏွင့္ ထုသတ္ေသာ ေစတနာကို ေစတနာဟု မသတ္မွတ္လိုပါ။ ေစတနာကို ပညာတြဲမွ သာဓုေခၚရပါမည္။

၅။ ျပည့္တန္ဆာ ကိစၥကို အစိုးရတစ္ရပ္အေနျဖင့္ သံုးမ်ိဳး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါသည္။ ၁) ျပစ္မွဳ အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း Criminalisation ၊ ၂) ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ကန္႕သတ္ေဆာင္ရြက္ေစျခင္း Legalisation ၊ ၃) ျပစ္မွဳအျဖစ္ လံုး၀ မသတ္မွတ္ေတာ့ျခင္း Decriminalisation တို႕ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတိုင္း ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို တရား၀င္ ခြင့္ျပဳသည္မဟုတ္ပါ။ အထက္ပါ သံုးမ်ိဳးကို ႏိုင္ငံအလိုက္ ေဆာင္ရြက္ၾကသလို ႏိုင္ငံတစ္ခုအတြင္းရိွ ေဒသအလိုက္ေဆာင္ရြက္ၾက၊ ျငင္းပယ္ၾက၊ လက္ခံၾကသည္လည္း ရိွပါသည္။

၆။ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို္ ျပစ္မွဳေဘာင္အတြင္း သြတ္သြင္းရာတြင္လည္း ႏွစ္မ်ိဳးရိွပါသည္။ အလံုးစံုေသာ လိင္အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥမွန္သမွ် တားျမစ္ျခင္း Prohibitionist ႏွင့္ လိင္အေရာင္းအ၀ယ္ကို ခြင့္ျပဳၿပီး က်န္ဆက္စပ္သမွ်တားျမစ္ျခင္း Abolitionist (ဥပမာ- အမ်ားျပည္သူေနရာလိင္ေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊ ျမဴဆြယ္ျခင္း၊ ဇိမ္နန္းေထာင္ျခင္း) တို႕ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေျပာေနၾကသူမ်ားသည္ ဥပေဒအတြင္းမွ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳျခင္းကို ေတာင္းဆိုေနသည္ဟု ယူဆသည့္ အေလ်ာက္ ထိုကိစၥကို အေသးစိတ္ပါမည္။

၇။ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းကို တရား၀င္ ခြင့္ျပဳလိုက္ေသာအခါ တရား၀င္ေစရန္ လုပ္ရေသာ ကိစၥမ်ား ပါလာပါသည္။ မွတ္ပံုတင္ျခင္း၊ လိုင္စင္ခ်ေပးျခင္း၊ မစစ္မေနရ ေဆးစစ္ေစျခင္း စသည္တို႕ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖာမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ နယ္လွည့္လိင္လုပ္သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေနရာတြင္ ၾကာရွည္ေနလွ်င္ ေဖာက္သည္ရသည္ဟု ယူဆႏိုင္ေသာ သာမန္အေရာင္း အ၀ယ္ကိစၥမဟုတ္ပါ။ ေနရာသစ္မွ လူအသစ္ဟုထင္ၾကပါသည္။ မွတ္ပံုတင္၀ယ္ သက္တမ္းရင့္ေနေသာ ျပည့္တန္ဆာကို မည္သူမွ ငွားရမ္းေပ်ာ္ပါးလိုမည္ မဟုတ္ပါ။ ထိုျပည့္တန္ဆာမ်ားအား တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္လာမည္ဟု ထင္လွ်င္ထိုင္ေစာင့္ပါ။ မလာပါ။ လိုင္စင္သက္တမ္းတိုးျခင္း၊ ေဆးစစ္ျခင္းကိုလည္း တစ္ေနရာတည္းတြင္ လုပ္ပါမည္လား။ သံသယရိွရပါသည္။ ေဆးမေအာင္လွ်င္လည္း “ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္” လုပ္စားမည္လား။ တရား၀င္ဖာမွာ တရားမ၀င္ဖာအျဖစ္ ေျပာင္းသြားျခင္းသာ ျဖစ္ပါမည္။ အသက္မျပည့္၍ မွတ္ပံုတင္မလုပ္ရေသာ ျပည့္တန္ဆာသည္ ထိုအလုပ္ကို အသက္ျပည့္သည္ အထိ ေစာင့္ေနမည္လား။

၈။ ေနာက္တစ္ခ်က္သည္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းကို တရား၀င္ သတ္မွတ္ျခင္းျဖင့္ ရာဇ၀တ္မွဳ ေလ်ာ့က်ႏိုင္သည္ ဆိုေသာ အေကာက္အယူျဖစ္သည္။ ရာဇ၀တ္မွဳတြင္ အုပ္စုဖြဲ႕ အႏိုင္က်င့္ျခင္း၊ ရဲေၾကးေပးရျခင္း၊ ကေလးျပည့္တန္ဆာ၊ လူကုန္ကူးမွဳ စသည္တို႕ ေလ်ာ့က်မည္ဟု ဆျိုခင္းျဖစ္ပါသည္။ အေရာင္းအ၀ယ္သေဘာကို နားမလည္၍ ေျပာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ငယ္ငယ္ကိုမွ တပ္မက္သူ၊ အပ်ိဳဘ၀ ၀ယ္လိုသူ (ကန္ေတာ့ပါသည္၊ မရွင္းမည္စိုး၍ ရိုင္းရိုင္းဆိုပါမည္၊ ပါကင္ေဖာက္လိုသူ) စသည္တို႕ရိွေနလွ်င္ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ရိွေနမည္သာျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ရိွေနလွ်င္ ရဲအဂတိကိစၥ ရိွေနဦးမည္သာျဖစ္သည္။ ရဲမ်ား ရဲေၾကးေတာင္းသည္ကို ပေပ်ာက္ရန္ ျပည့္တန္ဆာ တရား၀င္ေရးလုပ္မည္လား၊ ရဲအဂတိလိုက္စားမွဳ ပေပ်ာက္ေရးလုပ္ရမည္လား ရွင္းေအာင္ေတြးေစခ်င္ပါသည္။ ရဲကမူ ဖာေၾကး မရလွ်င္ ႏွစ္လံုးသံုးလံုးသမားဆီမွေတာင္းပါမည္။

၉။ လိင္အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥသည္ ေရာင္းသူ၀ယ္သူ ႏွစ္ဦးတည္းသာ ရိွေသာ ကိစၥလို မရိုးရွင္းပါ။ တတိယလူ အၿမဲလိုလိုရိွပါသည္။ ထို ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္ေနေသာ ဇိမ္ေခါင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခါင္းမ်ားသည္ မ်ားေသာ အားျဖင့္ လူဆိုးလူမိုက္မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ တရား၀င္ျဖစ္လာေသာ ျပည္တန္ဆာကိစၥမ်ားတြင္ ထို မန္ေနဂ်ာမ်ား တရား၀င္ ေပၚေပါက္လာၿပီး ရာဇ၀တ္မွဳကို က်ဴးလြန္ႏိုင္ေျခ ပိုမ်ားလာပါမည္။ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း၊ ပခ်ဳပ္ဆိုင္ေထာင္ျခင္း၊ အတင္းအၾကပ္ ဖာဇာတ္သြင္းျခင္းတို႕ကို တရား၀င္လုပ္လာႏိုင္ပါသည္။ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ မ်က္ေစ့မွိတ္သည္က မ်ားပါသည္။ ျပည့္တန္ဆာႏြံသည္ ရုန္းထြက္ရန္ ခက္ပါသည္။ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို ဥပေဒျပဳလွ်င္ ထို ဖာေခါင္းမ်ားအတြက္ ဥပေဒ ထပ္၍ ျပဳရပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာကို ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။

၁၀။ ေနရာကိစၥသည္လည္း စဥ္းစားစရာ ကိစၥ ျဖစ္လာပါမည္။ လမ္းေပၚမွ ဖာမ်ားအတြက္ ျမဴဆြယ္ရန္ ေနရာ သတ္မွတ္ေပးရပါမည္။ ေတြ႕ရာတြင္ ျမဴဆြယ္၍ မရပါ။ ဇိမ္နန္းေထာင္ရာတြင္လည္း ထို႕အတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအရပ္ေဒသရိွ အမ်ိဳးေကာင္း သားသမီးမ်ား အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစရန္ သီးသန္႕ေနရာ သတ္မွတ္ေပးရပါမည္။ ထို႕အျပင္ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ လိင္အေရာင္း အ၀ယ္လုပ္ျခင္း soliciting ကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ရပါမည္။ မည္သူသည္ မိမိေနရပ္ကို တရား၀င္ ဖာအရပ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံလိုပါမည္နည္း။ ျပည့္တန္ဆာ ဥပေဒကို လက္ခံလွ်င္ ထိုကိစၥမ်ားကို ထည့္သြင္း ခြင္ျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ တံခါးေပါက္မွာ ျမဴဆြယ္ခြင့္၊ လမ္းေပၚတြင္ ျမဴဆြယ္ခြင့္၊ အိမ္သို႕ အလုပ္သို႕ ဖာေခၚခြင့္၊ ဇိမ္နန္းေထာင္ခြင့္ စသျဖင့္ ပါ၀င္လာပါမည္။ သားပ်ိဳသမီးပ်ိဳရိွေသာ အိမ္ေရွ႕တြင္ ပခ်ဳပ္ဆိုင္ေထာင္သည္ကို မည္သည့္ဖခင္က လက္ခံလိုပါမည္နည္း။

၁၁။ ထပ္မံစဥ္းစားစရာကိစၥသည္ ဥပေဒ အသက္၀င္ျခင္း ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေဆးလိပ္အရက္မ်ားကို ၁၈ႏွစ္ မေက်ာ္သူမ်ားအား မေရာင္းရန္ ဥပေဒရိွပါသည္။ အားလံုးလိုလို မလိုက္နာပါ။ ထိုသို႕ ထိန္းညိွရန္ အဖြဲ႕ အစည္း အားေကာင္းမွဳ မရိွပဲ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳလိုက္လွ်င္ အာဏာျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္၍ ရေသာ ဘ၀မွ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ အခြင့္အာဏာ ပင္ေပ်ာက္သြားႏိုင္ပါသည္။ ဘာႏွင့္မွ ကိုင္တြယ္မရပဲ လူကုန္ကူးမွဳ၊ ကေလးျပည့္တန္ဆာအမွဳတို႕ တရား၀င္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ ထိုသို႕ တရား၀င္လာလွ်င္ ေမွာင္ခိုျပည့္တန္ဆာကိစၥကို မည္သူကိုင္တြယ္မည္နည္း။ ရဲမ်ားကမူ ဖာေၾကးေကာက္ရသည့္ အရသာကို သိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

၁၂။ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို ဥပေဒျဖင့္ ကန္႕သတ္ျခင္းသည္ လူထုအတြင္း လိင္မွဳေရာဂါမ်ားကူးစက္မွဳကို ကန္႕သတ္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ လူထုကို ဦးတည္ပါသည္။ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို ျပစ္မွဳအျဖစ္မွ ဖယ္ရွားလိုက္ျခင္းသည္ လူ႕အခြင့္အေရးကို ဦးတည္ပါသည္။ လူ႕အခြင့္အေရးေထာင့္မွ ၾကည့္သူမ်ားသည္ ျပည့္တန္ဆာအမွဳကို သာမန္အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥ အျဖစ္ ဥပေဒလုပ္ရန္မလိုပဲ ရိွရင္းစြဲ တားျမစ္ဥပေဒကို ပယ္ဖ်က္ရံုသာရိွပါသည္။ ထိုအထိ လုပ္ရဲပါမည္လား။ ဥပေဒျဖင့္ ကန္႕သတ္လွ်င္လည္း ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို အႏၱရာယ္ရိွေသာ လိင္ကိစၥမ်ားအေၾကာင္း သင္တန္းေပးျခင္း၊ ဆာတီဖီကိတ္ လက္မွတ္ထုတ္ေပးျခင္းတို႕ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။

၁၃။ ထိုသို႕ ေဆာင္ရြက္ပါေသာ္လည္း ျပည့္တန္ဆာကို ဥပေဒျဖင့္ ခြင့္ျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးရလာဒ္ကို သိသာထင္ရွားစြာ မေတြ႕ရေၾကာင္း သူရို႕ ၀န္ခံၾကပါသည္။ ၁) ရလာဒ္ကို သုေတသနျပဳမွဳ၊ ေစာင့္ၾကည့္ အဆင့္ျမွင့္ေပးမွဳ နည္းပါးျခင္းLittle evaluative research ၊ ၂) ဥပေဒေဘာင္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္နည္းမ်ား အတိုးအေလ်ာ့ လုပ္ရန္လြယ္ျခင္းVariations in legal frameworks within approaches ၊ ၃) အစီရင္ခံစားမ်ား၏ ရလာဒ္ကို တိုင္းတာတြက္ခ်က္ရန္ ခဲယဥ္းျခင္းValidity of reports ၊ ၄) အျငင္းပြားဖြယ္ရလာဒ္မ်ားရိွျခင္း Conflicting results (ဘာသာေရးသမားတို႕က သိပ္မ်ားေနၿပီထင္မည္၊ လူ႕အခြင့္အေရးသမားက လိုေသးသည္ထင္မည္) တို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

၁၄။ အဆံုးသတ္ေျပာရလွ်င္ ဖူကူယားမား၏ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး စာအုပ္္မွ အမွတ္ရမိသည္ကို ေျပာျပလိုပါသည္။ ဒီမိုကေရစီေဖၚေဆာင္ရာတြင္ ယဥ္ေက်းမွဳဖက္တာသည္ ေရြ႕ေျပာင္းရ အလြန္ခက္ပါသည္။ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို ယဥ္ေက်းမွဳဖက္တာေပၚတင္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။ (ယဥ္ေက်းမွဳကို အေၾကာင္းျပ၍ ျငင္းျခင္း မဟုတ္ပါ၊ ျပည့္တန္ဆာကိစၥကို ျပည္သူတို႕၏ ယဥ္ေက်းမွဳအေပၚလက္ခံေသာ သို႕မဟုတ္ ျငင္းပယ္ေသာ ဓေလ့အေပၚတင္ၾကည့္ေစရန္ ဆိုလိုပါသည္။ ျပည္သူတို႕ အလြယ္တကူ ေခါင္းၿငိမ့္မည္ေလာ၊ ျငင္းပယ္မည္ေလာ ဆိုသည္ကို စဥ္းစားရန္ ျဖစ္ပါသည္) ထိုအလုပ္ကို မဆိုထားႏွင့္၊ ဖာဟူေသာစကားကိုပင္ ႏွဳတ္က မထြက္ရဲသူမ်ားရိွေၾကာင္း သိေစလိုပါသည္။

၁၅။ သူရို႕ဆီမွာ၊ သူရို႕ဆီမွာႏွင့္ လြယ္လင့္တကူ ဒီမိုကို ကေရစီျပသူမ်ား စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ သူရို႕ဆီမွာတိုင္း ျပည့္တန္ဆာဥပေဒကို လက္ခံၾကသည္မဟုတ္ပါ။ တားျမစ္ေသာႏိုင္ငံမ်ားစြာရိွပါသည္။ ကိုယ့္အေျခအေနကို မသံုးသပ္ပဲ လြယ္လင့္တကူ တင္သြင္းလို၍ မရပါ။ သူ႕ေရေျမမွာေပါက္တိုင္း ကိုယ့္ေရေျမႏွင့္ အံမ၀င္ပါ။ (ယခုစာစုတြင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳကို အေၾကာင္းျပ၍ မျငင္းခဲ့ပါ၊ ) ဆင္ျခင္တံုတရားကို သံုး၍ သံုးသပ္ေစလိုပါသည္ခင္ဗ်ား။

၁၆။ ထို႕ထက္ပို၍ ဆိုရန္ မရိွပါ။

ေနာက္ဆက္တြဲ

ဆရာဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္မွ ဖံုးဆက္၍ ေဆြးေႏြး အားေပးသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။ ဆရာေျပာေသာ ေျဖရွင္းရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို (နားလည္သမွ်) တင္ေပးပါမည္။

(၁) ျပည့္တန္ဆာကိစၥသည္ ပေပ်ာက္ရန္ လုပ္မရပါ။ ပေပ်ာက္ရန္ လုပ္မရ၍ တရား၀င္လုပ္ရမည္ဟု မဆိုလိုပါ။ တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ ေျဖရွင္းျခင္းကိုသာ ကာယကံရွင္မ်ားက ပိုသေဘာက်ပါသည္။ တရား၀င္ဖာအျဖစ္ရပ္တည္ရန္သည္ ေနာင္ေရးရိွပါေသးသည္။ အသက္ႀကီးလာလွ်င္ မိသားစုႏွင့္ ေနခ်င္ၾကပါလိမ့္မည္။ မည္သူမွ ထာ၀စဥ္ဖာလုပ္မရပါ။ ဖာမွတ္ပံုတင္ထားလွ်င္ အသက္ႀကီးလွ်င္ ေခါင္းျဖစ္သြားပါမည္။ မွတ္ပံုမတင္လွ်င္ မသိလိုက္ မသိဘာသာ စြန္႕ခြာ၍ ရႏိုင္ပါသည္။

(၂) ဆရာေျပာျပေသာ ဥပမာေလး အလြန္ေကာင္းပါသည္။ အမိန္႕ရ အေပါင္ဆိုင္သည္ အေပါင္ဆိုင္ သတ္သတ္လုပ္ပါက မည္သူမွ မ၀င္လိုပါ။ (ဆိုင္ထဲ၀င္လွ်င္ ေပါင္ရန္မွန္း လူတိုင္း သိပါသည္) အေပါင္ဆိုင္ကို စတိုးဆိုင္ေလးႏွင့္ တြဲဖြင့္ပါမွ ပစၥည္းေလး တစ္ခုခု ၀ယ္သလိုႏွင့္ ၀င္ေပါင္ပါသည္။ ေကတီဗီအဆိုေတာ္လုပ္ျခင္းသည္ ထိုသို႕ သေဘာပါေနပါသည္။ ဖာမ်ားမွတ္ပံုတင္မည္မဟုတ္ပါ။ မတင္မည့္အတူတူ အျခားေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဖာကိစၥ ပေပ်ာက္ရန္ ႀကိဳးစားေစခ်င္ပါသည္။

(၃) ဖာထက္ အေရးႀကီးသည္မွာ ခ်ဳပ္ထားေသာ ေခါင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သူရို႕က ဖာမ်ားကို ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း၊ ဇိမ္ခန္းေထာင္ျခင္း၊ ဖာဇာတ္သြင္းျခင္းမ်ား လုပ္ပါသည္။ ဖာကိုဖမ္းသျဖင့္ ျပႆနာ မေျပလည္ပါ။ အညွာက ေခါင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဖာမ်ားကို ကယ္လိုလွ်င္ ေခါင္းကို အားေပးေသာ ဥပေဒျပဳေရးထက္ သူရို႕ကို အေရးယူႏိုင္ရန္သာ ႀကိုးစားေစခ်င္ပါသည္။

We fight We Win မွရယူသည္၊

ၾကီးမားလွတဲ့ ေၾကးနီစီမံကိန္းဟာ ၁၉၉၈ မွာ ကေနဒါ ကုမၸဏီျဖစ္တဲ့ အိုင္ဗင္ဟိုက စတင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကုမၸဏီဟာ ႏိုင္ငံတကာ သတၱဳတြင္းကုမၸဏီျဖစ္ျပီး ေၾကးနီ၊ ေရႊနဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြးေတြကို အာရွပစိဖိတ္ေဒသမွာ တူးေဖာ္ပါတယ္။ အိုင္ဗင္ဟိုနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရသတၱဳတြင္းဌာနက ၅၀% စီ စပ္တူလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

၂၀၁၂၊ ၾသဂုတ္လမွာ အိုင္ဗင္ဟိုက တာကြိဳက္ေဟး သံယံဇာတမ်ား ဆိုတဲ့နာမည္ကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ အမွဳေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ ေရာဘတ္ဖရိုင္းလန္း က ဧျပီလ ၂၀၁၂ မွာ ႏွဳတ္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ( ဂ်ာမန္ဘာသာစကားမွာ ဖရုိင္းလန္း ဆိုတာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနယ္ေျမ လို႔ု အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ )

လတ္တေလာျဖစ္စဥ္

သတၱဳတြင္းကရတဲ့ ၀င္ေငြဟာ စစ္အစိုးရရဲ့ တရား၀င္အမ်ားဆံုးရတဲ့ေငြပါပဲ။ အိုင္ဗင္ဟိုနဲ႔ အျခား ကေနဒါကုမၸဏီေတြဟာလည္း အေမရိကန္တားျမစ္ေနေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀င္ေငြေသာက္ေသာက္လဲ ရခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ တျခားလုပ္ငန္းေတြကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။ ( ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ညိွဳးထိုးခ်င္ေနမယ့္ Unocal/ Chevron ကုမၸဏီကို စီမံကိန္းအသစ္ေတြ၊ ရွိရင္းစြဲလုပ္ငန္းကို တိုးခ်ဲ႔ခြင့္ေတြ လုပ္ခြင့္မေပးပါဘူး။ လက္ရွိကေတာ့ တရုတ္နဲ႔ ထိုင္းက အေသအလဲလိုခ်င္ေနတဲ့ ပိုက္လိုင္းတခုပဲလုပ္ေနတာပါ။ Chevron သာထြက္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ေငြေတြနဲ႔ ဓါတ္ေငြ႔ေတြကေတာ့ ကုမၸဏီအသစ္လက္ထဲမွာ စီးျမဲစီးေနမွာပါပဲ။ Chevron ရဲ့ ျမန္မာျပည္တြင္းျမွပ္ႏွံမွဳက ၂-၃% ေလာက္ရွိပါတယ္။ )

၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ကေနဒါႏိုင္ငံက ပိတ္ဆို႔မွဳေတြလုပ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။

စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အေစာပိုင္းမွာ အုိင္ဗင္ဟုိက ျမန္မာျပည္ကလံုး၀ထြက္သြားပါျပီလို႔ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း အမည္မေဖာ္တဲ့ တတိယအုပ္စုကိုလႊဲေျပာင္းလိုက္ျပီး ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းေတြနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကို လ်ဳိ႔၀ွက္ထားခဲ့ပါတယ္။

အိုင္ဗင္ဟုိက တရုတ္ကုမၸဏီ ၃ ခုနဲ႔ ေစ်းဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာအစိုးရက သတၱဳတြင္း၀န္ၾကီးဌာန အမွတ္(၁) ကိုသာေရာင္းရမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အိုင္ဗင္ဟိုက ျမန္မာအစိုးရကို အခြန္ေတြအမ်ားၾကီးေဆာင္ရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏိုင္ငံတကာ ပိတ္ဆို႔မွဳေတြကတင္းက်ပ္လာျပီး ျပသနာေတြမ်ားလာေတာ့မွာ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ က်န္းမာေရးထိခိုက္မွဳအတြက္ ကုန္က်စားရိတ္ေတြၾကီးျမင့္လာေတာ့မွာေတြေၾကာင့္ အိုင္ဗင္ဟိုက အရမ္းကိုထြက္သြားခ်င္ေနပါျပီ။ အုိင္ဗင္ဟိုနဲ႔ သတၱဳတြင္း၀န္ၾကီးဌာန အမွတ္(၁) တို႔ဟာ ေစ်းႏွိမ္ျပီး ေဒၚလာသန္း၁၀၀ နဲ႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၾကပါတယ္။ စစ္အစိုးရက အေပၚစီးနဲ႔ပါ။ ျပီးေတာ့ သတၱဳတြင္းဌာနက ေပးစရာပိုက္ဆံမရွိဘူးလို႔ေျပာပါေလေရာ။ တကယ္က သတၱဳတြင္းဌာနက အိုင္ဗင္ဟိုရွယ္ယာအားလံုးကိုယူျပီး တရုတ္ကိုေရာင္းခ်င္တာပါ။ ဒီရွဴပ္ေထြးေပြလီျပီး မယံုၾကည္ရတဲ့အေျခအေနမွာ( ဦးသန္းေရႊသမီးနဲ႔လက္ထပ္ထားတဲ့) ဦးေတဇကို တရုတ္ေတြနဲ႔ ပြဲစားလုပ္ေပးဖို႔ ေျပာပါတယ္။ တရုတ္ေတြက ေဒၚလာသန္း ၂၅၀ ေပးဖို႔သေဘာတူပါတယ္။ ဦးေတဇက ေဒၚလာသန္း၅၀ ပြဲစားခရပါတယ္။

( တကယ္ေတာ့ ဦးေတဇရဲ့ လက္ေထာက္၊ ပုဂံေလေၾကာင္းလိုင္း ဒုဥကၠဌ လုလု ကသာ အမ်ားဆံုးလုပ္သြားတာပါ။ လုလုဟာ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ စီးပြားေရးသမားျဖစ္ျပီး တရုတ္စကားေျပာကြ်မ္းက်င္ပါတယ္။ တခါတေလမွာ သူ႔ဆီက ဦးေတဇကသင္သြားတာပါလို႔ ထုတ္ၾကြားတတ္ပါတယ္။ )

တရုတ္ေတြကေကာ၊ ျမန္မာေတြကပါ သေဘာတူထားတာထက္ပိုရခ်င္ၾကေတာ့ ၂၀၁၁ အထိၾကာသြားပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ မံုရြာေၾကးနီစီမံကိန္းဟာ ၀မ္ေပါင္နဲ႔ (၀မ္ေပါင္က ေနာ္ရင္ကို လက္နက္ကုမၸဏီၾကီးရဲ့ လက္ေအာက္ခံပါ။) ျမန္မာဦးပိုင္ က ပိုင္သြားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

အေမရိကန္သံရုံးက အိုင္ဗင္ဟိုကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ အိုင္ဗင္ဟိုဟာ အေမရိကန္နဲ႔ ကေနဒါႏုိင္ငံတို႔ရဲ့ ပိတ္ဆို႔မွဳေတြကို အာခံခဲ့ျပီး ၂၀၀၇ မွာ ရုတ္သိမ္းခဲ့တယ္လို႔ လိမ္ျပီးေၾကျငာခဲ့တာ ေပၚလာပါျပီ။ သက္ေသအေထာက္အထားေတြ အေမရိကန္သံရုံးမွာ ရွိပါတယ္။ အိုင္ဗင္ဟိုက လဘ္ထိုးမွဳေတြ၊ အေပးအယူေတြကို ဖံုးကြယ္မွဳေတြနဲ႔ တားျမစ္ခ်က္ေတြကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့ပါတယ္။

သတၱဳတြင္းေနရာ

မုံရြာေၾကးနီတြင္းဟာ တြင္းေဟာင္းေလာင္းၾကီးပါ။ ဒါဟာသစ္ပင္ေတြ၊ စိုက္ပ်ဳိးပင္ေတြကို ပ်က္စီးမွဳအမ်ားဆံုး သတၱဳတြင္းတူးနည္းပါပဲ။

အဲဒီေဒသမွာ ေရစီးဆင္းမွဳနဲ႔ ေျမျပင္ဟာပ်က္စီးသြားပါတယ္။ ဒီတြင္းေဟာင္းၾကီးကလည္း အနာဂတ္မွာ ျပန္သံုးလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က အဲဒီေနရာကို ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ဖူးပါတယ္။ မႏၱေလးကေနတဆင့္ စစ္ကိုင္းနားမွာ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ျပီး မံုရြာကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္သြားရပါတယ္။ မံုရြာကေနတဆင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကိုျဖတ္ျပီး ကြင္းေျပာင္ၾကီးကို ေတာ္ေတာ္ျဖတ္ရပါေသးတယ္။ သစ္ပင္လံုး၀မရွိ၊ ေရအိုင္အစိမ္းေရာင္၊ အနီေရာင္၊ လိေမၼာ္ေရာင္၊ အနက္ေရာင္ေရေတြနဲ႔ သိပ္ဆင္းရဲတဲ့ အိမ္ေလးေတြမွာ ကေလးေတြက အဆိပ္ေရအိုင္ေတြနားမွာပဲ ကစားေနၾကပါတယ္။ ဓါတ္ပံုေတာ့ရုိက္လို႔မရခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီနားမွာ ရဲေတြရွိေနျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ အိုင္ဗင္ဟိုက ဒီလိုပ်က္စီးမွဳေတြကေန ထြက္ေျပးသြားျပီး ေနာက္ဆက္တြဲ တရားရင္ဆိုင္ရမယ့္အျဖစ္ကေန ေရွာင္သြားတယ္ဆိုတာ ရွင္းေနတာပါပဲ။

တရုတ္ေတြတူးမယ့္ေနရာက လက္ပံေတာင္းေတာင္လို႔ေခၚျပီး အခု ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းမွဳေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာပါ။

ဦးေန၀င္းႏွင့္ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မွဳမူ၀ါဒ

၁၉၆၂ ဦးေန၀င္းအာဏာသိမ္းတုန္းက ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဆိုျပီး ေျမယာအားလံုးနဲ႔ စက္ရုံေတြကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရက ေျမရွင္ျဖစ္ျပီး ျပည္သူနည္းနည္းကပဲ ဘိုးဘြားပိုင္အေထာက္အထားေတြရွိၾကပါတယ္။

၁၉၉၀ ဦးခင္ညြန္႔လက္ထက္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေျမယာဧကေပါင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူတို႔နဲ႔အဆက္အသြယ္ရွိတဲ့ ကုမၸဏီၾကီးေတြ၊ အာဏာရွင္္ မိသားစုနဲ႔ေဆြမ်ဳိးေတြ၊ ခရုိနီ ဦးေတဇ နဲ႔ စတီဗင္ေလာ တို႔လို စီးပြားေရးသမားေတြကို ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ လယ္သမားေတြက ဒါကို မသိၾကပါဘူး။ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လယ္ေျမေတြက မဖြ႔ံျဖိဳးေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သမားေတြက စိုက္ပ်ဳိးျမဲ စိုက္ပ်ဳိးေနၾကပါတယ္။ စူပါသူေဌးေတြက ေပါေခ်ာင္ေကာင္းရထားျပီး အခြန္လည္း မေပးၾကပါဘူး။

အခု ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံသူေတြလည္းလာေရာ အဲဒီလို အာဏာ၊လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြသံုးျပီး၊ အက်င့္ပ်က္ျပီး ရထားတဲ့ ပိုင္ရွင္ေတြက ရြာသားေတြကို ဖယ္ခိုင္းၾကပါတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းလည္းမစာ၊ ထိုက္သင့္တဲ့ေလ်ာ္ေၾကးလည္း မေပးတဲ့အျပင္ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဒါမွမဟုတ္ အာဏာရွင္စိတ္မေပ်ာက္ေသးတဲ့ လက္ရွိအစိုးရအဖြဲ႔နဲ႔ေပါင္းျပီး ဒီလိုအလြဲသံုးစားလုပ္ထားတာကို ရွက္လည္းမရွက္ၾကပါဘူး။

မည္သူ႔တြင္ တာ၀န္ရွိသနည္း

ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေၾကးနီစီမံကိန္းသပိတ္စခန္းကို ျဖိဳခြင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးတာ သမၼတဦးသိန္းစိန္လည္းမဟုတ္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုစိတ္ရွိတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ အျဖစ္ႏို္င္ဆံုးကေတာ့ တရုတ္ပိုင္ရွင္ေတြ(ဒါမွမဟုတ္) မန္ေနဂ်ာေတြ(ဒါမွမဟုတ္) ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံသူေတြ က ေဒသခံရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ စစ္တပ္အရာရွိေတြကို လာဘ္ထိုးျပီး ဆႏၵျပတာေတြကို ရပ္ခိုင္းတာပဲ။ အဲဒီေနရာက ရန္ကုန္၊မႏၱေလး၊ေနျပည္ေတာ္ကေန အေ၀းၾကီး။ အရမ္းဆင္းရဲတယ္။ ေျခာက္ေသြ႔တယ္။ အနားမွာဘယ္သူမွ မသိခင္ လုပ္လိုက္လို႔ရတယ္လို႔ ေတြးလိုက္တာထင္တယ္။

အမိန္႔ေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ္တိုင္က်ဳးလြန္ခဲ့တဲ့လူေတြ တရားဥပေဒအတိုင္း ရင္ဆိုင္ရမယ္။

အိုင္ဗင္ဟို၊ သတၱဳတြင္း၀န္ၾကီးဌာန (၁) နဲ႔ တရုတ္ကုမၸဏီေတြကလည္း သူတို႔လုပ္ခဲ့တာေတြက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ ေဒသခံလူထုနဲ႔ တိုင္းျပည္ပံုရိပ္ေတြကို ပ်က္စီးေစခဲ့တာမို႔ တာ၀န္ယူရမယ္။

ဒါ႔အျပင္ ေရာဘတ္ဖရိင္းလန္းကလည္း အမ်ားၾကီး ရထားတာေတြကို ျပန္သံုးျပီး လက္ပံေတာင္းေဒသကို သူ႔နာမည္အတိုင္း ျငိမ္းခ်မ္းေသာနယ္ေျမျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္တာေပါ့။

ေဆာင္းပါးရွင္းက

Rick Heizman ျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ ့ Facebook မွာ ေရးထားတာကို ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။

( ဦးလုုလုုဆိုုတာကေတာ့ ျမန္မာေပါက္ တရုုပ္ပါ။ အေမရီကန္နိင္ငံ က ဂရင္းကဒ္ နဲ့ ေနေနတယ္လိုု ့သိရပါတယ္။ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုုဖက္မွာေနေလ့ရိွတယ္။ )

ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရန္ ခက္ခဲလွသည့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒ

၂၀၁၂-ခုႏွစ္အတြင္း ရခုိင္ျပည္နယ္၌ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ဆက္စပ္၍ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၀ က ျပဌာန္းခဲ့ေသာ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကုိ ေ၀ဖန္သံမ်ားၾကားေနရပါသည္။ ဘဂၤါလီဟုေခၚခံရသူမ်ား၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာဟု မိမိကုိယ္မိမိ သတ္မွတ္သူမ်ားဘက္မွ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကုိ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္လုိၾကသကဲ့သုိ႔ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓါတ္အခံျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးသစ္တစ္မ်ဳိး ဖန္တီးမႈကုိ လက္မခံႏိုင္ေသာအုပ္စုမ်ားကလည္း ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုုိ ေျပာင္းလဲ ျပင္ဆင္စရာမလုိ။ အစစၿပီးျပည့္စုံေသာ ဥပေဒျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆုိေ၀ဖန္သံမ်ား၊ ေထာက္ခံ ဆႏၵျပဳမႈမ်ားကုိလည္း ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ျပည္တြင္းျပႆနာကုိ ႏိုင္ငံတကာျပႆနာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကသည္ဟု စြပ္စြဲသံမ်ားကုုိလည္း ၾကားရပါ၏။ ၂၁-ရာစု ကမာၻ႕႐ြာႀကီးတြင္ ယခင္က ျပည္တြင္းျပႆနာဟု သတ္မွတ္ထားေသာ အရာမ်ားသည္ ယေန႔  ႏိုင္ငံတကာဆုိင္ရာ ျပႆနာျဖစ္လာႏိုင္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား သတိ႐ွိ႐ွိ ေ၀ဖန္သိျမင္ဖုိ႔ လုိအပ္လာေၾကာင္း အသိေပးလုိသျဖင့္ ဤစာတမ္းကုိ ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမွ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအား ပယ္ဖ်က္သင့္ေၾကာင္း အဆုိတင္သြင္းေဆြးေႏြးသူ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအား ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ မည္သည့္အခန္း မည္သည့္ပုဒ္မသည္ အားနည္းေနေၾကာင္း၊ ျပင္ဆင္ရန္လုိေၾကာင္း၊ တိက်စြာ အတည္ျပဳေထာက္ျပေပးသင့္ပါသည္ဟု ၆.၁၁.၂၀၁၂ လႊတ္ေတာ္အစည္းေ၀းတြင္ အႀကံျပဳသြားသည္ဟု သိရပါသည္။ အလားတူ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အေနာက္ဥေရာပခရီးစဥ္တစ္ခုတြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ လူမႈပဋိပကၡမ်ားအေၾကာင္း သတင္းေထာက္တစ္ဦးက စူးစမ္းေမးျမန္းေသာေမးခြန္းတစ္ခုကုိ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္ဟု တစ္ေနရာတြင္ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးခဲ့၏။ အျခားတစ္ေနရာတြင္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္ဆုိသည္မွာ ဘယ္အခ်က္ကုိ ဆုိလုိပါသလဲဟု အေမးခံရေသာအခါ မိမိအဆုိပါႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုိ ေကာင္းစြာ မေလ့လာရေသးဟု ၀န္ခံစကားေျပာလိုက္ရသည္ဟု သတင္း ဂ်ာနယ္ဖတ္သူမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အား လာေရာက္ေျပာၾကားရင္း ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္လုပ္မည့္သူမ်ား အကဲဆတ္လွသည့္ ကိစၥမ်ားကုိ လြယ္လြယ္မေျပာသင့္ေၾကာင္း၊ ယခုလည္း ဥပေဒသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအေၾကာင္းကုိ ျပည္တြင္းမွာ အေျပာမ်ား၍ ျပည္ပက ေမးလာပါလွ်င္ ဘယ္လုိေျဖၾက၊ ေျပာၾကမည္မသိပါ။ ခင္ဗ်ားလည္း ေ႔႐ွေန တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအေၾကာင္းကုိ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲဟု ေမးျမန္းတာ မၾကာခဏ ႀကံဳေနရပါသည္။

အဆုိပါပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ဤစာတမ္းသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ကုိယ္ေတြ႕အျမင္ႏွင့္ သုံးသပ္ခ်က္ အေျဖျဖစ္ပါသည္။

ရန္ကုန္တုိင္း မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ က်ဳိက္၀ိုင္းဘုရားလမ္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ေမြးဇာတိ တုိင္းရင္းသား ကရင္လူမ်ဳိး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ဦးေအာင္ျမင့္ (ခ) Mr. L.Ambrose အသက္ ၆၂-ႏွစ္႐ွိသူအေပၚ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ လ၀က အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၃(၁)အရ အေရးယူ ခံရမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ တပည့္ ေ႔႐ွေန ဦးေက်ာ္ညြန္႔က ဗဟုိတရား႐ုံးတြင္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံသျဖင့္ ၁၉၈၆-ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါသည္။

အမႈျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာ ဦးေအာင္ျမင့္၏သမီး Mrs. P. Ambrose, 121, Mills Street, Queens Park, W.A.6107 ေနသူက တစ္ကြဲတစ္ျပားစီေနထိုင္ရသည့္အျဖစ္ကုိ လြမ္းဆြတ္လွသျဖင့္ မိဘမ်ားကုိ ေတြ႕လုိေၾကာင္း ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ခန္႔ကစ၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ မွာၾကားဖိတ္ေခၚသည္ကုိ သြားေရာက္ရန္အတြက္ မိဘမ်ားကလည္း သမီးထံ သြားေရာက္ႏိုင္ေရး အႀကိမ္ႀကိမ္ မဆလအစုိးရလက္ေအာက္ခံ ျပည္ထဲေရးဌာနတြင္ Passport ႏွင့္ Visa မ်ားရ႐ွိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း မရ႐ွိခဲ့ပါ။ ပြဲစားမ်ား၏ အႀကံေပးခ်က္အရ Passport မယူပဲ Certificate of Identity (C of I) ကုိ ယူ၍ ႏိုင္ငံျခားထြက္လုိ႔ရေၾကာင္း (C of I) မွာ အလြယ္တကူ ရယူႏိုင္ေၾကာင္းေျပာသည္ကုိ ယုံၾကည္ၿပီး ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျပည္ထဲေရးဌာနမွ (C of I) ကုိ ေလွ်ာက္ထားရယူခဲ့ပါသည္။

ျပည္ထဲေရးဌာနမွ ၃.၆.၁၉၈၅ ရက္ေန႔တြင္ (C of I) လက္မွတ္အမွတ္ ၁၁၇၄ ကုိ ဦးေအာင္ျမင့္အား ထုတ္ေပးခဲ့ၿပီး အဆုိပါလက္မွတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ၂.၆.၈၆ ေန႔အထိ အတည္ျဖစ္သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျပည္ေထာင္စု ဆုိ႐ွယ္လစ္သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွ အၿပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားၿပီး ၃-လအၾကာတြင္ ျပည္ေထာင္စု ဆုိ႐ွယ္လစ္သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ ရပ္စဲၿပီးျဖစ္ပါသည္ဟုလည္းေကာင္း အဆုိပါလက္မွတ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ (အဆုိပါ C of I ကုိ ပူးတြဲ-၁ အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။)

ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ၂၉.၆.၈၅ ေန႔တြင္ BAC ေလေၾကာင္းခရီးစဥ္ UB 221 ႏွင့္ ဘန္ေကာက္မွတဆင့္ ၾသစေၾတးလ်သုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ၁-လခန္႔အၾကာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္က်န္႐ွိေသာ ဇနီးျဖစ္သူက ႏွလုံးေရာဂါ အသည္းအသန္ျဖစ္၍ မေသမီ ေတြ႕လုိပါသည္ဟု အေၾကာင္းၾကားျခင္းခံရပါသည္။ ဦးေအာင္ျမင့္အေနျဖင့္ ဇနီးႏွင့္သမီးၾကား  ဗ်ာမ်ားခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးအေျခအေန ႀကံဳေနရေသာ ဇနီးထံျပန္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိလက္၀ယ္႐ွိ (C of I)သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျပန္လုိ႔ ရမရ ဒိြဟျဖစ္စရာ႐ွိသျဖင့္ Camberra ႐ွိ ျမန္မာသံ႐ုံးသုိ႔ ၇.၈.၈၅ ေန႔စြဲျဖင့္ တရား၀င္ စာေရသားေမးျမန္းမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ ၉.၈.၈၅ ေန႔ ေန႔လည္ ၂-နာရီခန္႔တြင္ သံ႐ုံးမွ တာ၀န္႐ွိပုဂၢိဳလ္ မစၥက္လင့္ ဆုိသူထံမွ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ႐ွိေနေသးသျဖင့္ (C of I) သက္တမ္း ၃-လအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ အခ်ိန္မီျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း ပထမဦးစြာ ဖုန္းျဖင့္ျပန္ၾကားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ကင္ဘာရာၿမိဳ႕႐ွိ ျပည္ေထာင္စု ဆုိ႐ွယ္လစ္ သမၼတ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ သံ႐ုံးမွ စာျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း သေဘာထားမွတ္ခ်က္ ထပ္မံေပးပိ႔ုခဲ့ပါသည္။ အဆုိပါစာကုိ ဦးေအာင္ျမင့္မွ တရား႐ုံးတြင္ သက္ေသခံ ၃ အျဖစ္ တင္ျပထားပါသည္။ အဆုိပါစာကုိ ပူးတြဲ-၂ အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဦးေအာင္ျမင့္သည္ သံ႐ုံးမွ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ အေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ ရလွ်င္ရခ်င္း ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ ႏွလုံးေရာဂါသည္ ဇနီးသည္ထံ အျမန္ျပန္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးစား ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရာ ၂၄.၄.၈၅ ရက္ေန႔တြင္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္သုိ႔ ထုိင္းေလေၾကာင္းျဖင့္ ခရီးစဥ္အမွတ္ TG-305  ႏွင့္ ညေန ၄-နာရီအခ်ိန္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ေလဆိပ္တြင္ လ၀ကဌာနမွ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး လတ္တေလာဥပေဒပုဒ္မ ၃(၁) ၁၃(၁)အရ ဦးေအာင္ျမင့္အား ဖမ္းဆီးတရားစြဲဆုိမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ လ၀ကဌာနမွ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၁၆ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂၇တို႔အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ ရပ္စဲခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မပါ႐ွိပဲ ၀င္ေရာက္ခြင့္မ႐ွိသျဖင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ အေရးယူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လ၀က ဦးစီးမွဴးက တရား႐ုံးတြင္ ထြက္ဆုိသြားပါသည္။

အဆုိပါအမႈတြင္ ဦးေအာင္ျမင့္၏ မူလ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ ျပစ္မႈႀကီးအမႈအမွတ္ (၁၇၃၂/၈၅) တရား႐ုံးေ႔႐ွေန ဦးေက်ာ္ညြန္႔က လိုက္ပါ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး ဦးေအာင္ျမင့္လက္၀ယ္႐ွိ (C of I) သက္တမ္းမွာ ကုန္ဆုံးျခင္းမ႐ွိေသး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ တရား၀င္ တည္႐ွိဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ၾသစေၾတးလ်႐ွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ သံ႐ုံးမွ ဦးေအာင္ျမင့္ထံ တရား၀င္ ျပန္ၾကားၾကရန္လည္း ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ ျပန္ခြင့္႐ွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါ႐ွိသျဖင့္ ဦးေအာင္ျမင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ျပန္လာျခင္းသည္ ဥပေဒႏွင့္အညီျဖစ္၍ အျပစ္မရွိေၾကာင္း၊ ခုခံေခ်ပ ေျဖ႐ွင္းခဲ့ပါသည္။

မဂၤလာဒုံတရား႐ုံးမွ ဦးေအာင္ျမင့္အေပၚ လ၀က (အေရးေပၚျပဌာန္းခ်က္) အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၁၃(၁)အရ ေငြဒဏ္ ၂၀၀ ထမ္းေဆာင္ေစ၊ မေဆာင္က ေထာင္ဒဏ္ ၆-လ က်ေစဟု အမိန္႔ခ်ခဲ့ပါသည္။ တုိင္းတရား႐ုံးကလည္း ေအာက္႐ုံးအမိန္႔ကုိပင္ ထပ္ဆင့္အတည္ျပဳပါသည္။ ယင္းအမႈ ဗဟုိတရား႐ုံးတက္ေရာက္ရန္ ေအာက္႐ုံးေ႔႐ွေန ဦးေက်ာ္ညြန္႔ လႊဲအပ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈကုိ ဗဟုိတရား႐ုံးအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္႐ြက္ခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္ ယခုဘယ္မွာလဲဟုေမးျမန္းရာ ဦးေအာင္ျမင့္၏ မိတ္ေဆြမ်ားက ၿမိဳ႕နယ္တရား႐ုံးက စြဲဆုိေသာအမႈ၏ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀ ကုိ ဦးေအာင္ျမင့္က ခ်က္ခ်င္းေပးေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း လ၀ကမွ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္ေတာ့ေၾကာင္း မည္သည့္ႏိုင္ငံသားဟုလည္း သတ္မွတ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ပဲ ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္သြားၿပီျဖစ္၍ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ထည့္ထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိၿပီး အင္းစိန္ေထာင္သုိ႔ေခၚသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

၁-လႏွင့္ ၂၅-ရက္အတြင္း ေမြးရာပါ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကရင္တုိင္းရင္းသား၊ ရန္ကုန္ဇာတိဖြား ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္သြားေစသည့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒ၏ အစြမ္းကုိ အထူးပင္ တုန္လႈပ္သြားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုိလည္း အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္းဥပေဒကုိ ေလ့လာလုိသျဖင့္ ႐ွာေဖြရာ ၁၉၈၆-ခုႏွစ္၀န္းက်င္က ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္း လ၀ကၿမိဳ႕နယ္ ဦးစီးမႈအဆင့္ပင္တြင္ စုံစမ္းမရခဲ့ပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမ္းနားလမ္း ၆-ထပ္လုံး႐ွိ လ၀က တုိင္းအဆင့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထံတြင္ ႐ွား႐ွားပါးပါး လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂၇ ကုိ ကူးယူမွတ္သားခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ စာအုပ္တစ္အုပ္လုံး ဖတ္႐ႈခြင့္မရပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဆုိပါ႐ွားပါးလွေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစာအုပ္ကုိ ဖတ္႐ႈလုိသျဖင့္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ရင္း ကံအားေလ်ာ္စြာ ထုိစဥ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ ဌာနတစ္ခုမွ ညႊန္မွဴးတစ္ေယာက္ ကူညီေသာေၾကာင့္ ထုိစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ရ႐ွိခဲ့ပါသည္။ ႏိုင္ငံသား လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရသျဖင့္ ထုိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကိုင္ေဆာင္ထားေသာ အမ်ဳိးသား မွတ္ပုံတင္မ်ားသည္ အနာဂတ္တြင္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္မ်ားကုိ ေျပာင္းလဲ ကိုင္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကာလ လြန္ေျမာက္ၿပီးမွ ႏိုင္ငံသားစာအုပ္ကုိ ေျပာင္းလဲကိုင္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နမူနာကတ္ႏွင့္ စာအုပ္ကိုပါ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစာအုပ္တြင္ ပူးတြဲပါ႐ွိသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ဖတ္႐ႈ သိ႐ွိခဲ့ရပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔ ပန္းေရာင္ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ရသည့္သူမ်ား ငါတုိ႔ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ၿပီဟု ၀မ္းေျမာက္မႈ မေစာၾကေစခ်င္ပါ။ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူအားလုံး ႏိုင္ငံသားျဖစ္ထိုက္မျဖစ္ထိုက္ စိစစ္ခံေနရသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ စတင္ျပ႒ာန္းသည့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္မွေရတြက္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀-ေက်ာ္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးမွစ၍ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအပါအ၀င္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကုိ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္စရာမလုိ အစစျပည့္စုံေသာ ဥပေဒျဖစ္သည္ဟု ေထာက္ခံေျပာဆုိသူမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒေတြပါ႐ွိေသာ ႏိုင္ငံသားစာအုပ္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရသူ မည္သူပါ႐ွိပါသနည္းဟု အလ်ဥ္းသင့္၍ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလုိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ အထက္ပါဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာ ၂၀.၉.၈၃ ေန႔စြဲပါ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၁၃/၈၃)ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒမ်ားကုိ ေလ့လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဗဟုိ တရား႐ုံးသုိ႔ ဦးေအာင္ျမင့္ကုိယ္စား ျပစ္မႈျပင္ဆင္မႈအတြက္ (၁၀၄(ခ)/၁၉၈၆)ကုိ ၂၄.၂.၈၆ ေန႔တြင္ တင္သြင္းမႈျပဳခဲ့ပါသည္။ အမႈတင္သြင္းသည့္အခါ အမႈတြဲစိစစ္လက္ခံသူ တရားေရးအရာ႐ွိႏွင့္ ျပႆနာေပၚပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေလွ်ာက္ထားသူအမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္၏အမည္ေအာက္တြင္ (ႏိုင္ငံမဲ့အက်ဥ္းသား အင္းစိန္ေထာင္)ဟု ေဖာ္ျပထားခ်က္ကုိ တရားေရးအရာ႐ွိက အထူးအဆန္းျဖစ္ေနသျဖင့္ အမႈတြဲတြင္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေရးအသားမ်ားေရးသည္ကုိ တရားသူႀကီးမ်ားက မႀကိဳက္ေၾကာင္း (ႏိုင္ငံမဲ့အက်ဥ္းသား)ဟူေသာအသုံးအႏႈန္းကုိ ျပင္ဆင္ေရးသားရန္ ေတာင္းဆုိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မိမိအမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေရာက္ေနျခင္းမွာ ယခုျပင္ဆင္မႈတင္သြင္းေသာ အမႈေၾကာင့္ ေရာက္ေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ယခုျပင္ဆင္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ေသာ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀ ကုိ ေပးေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဆုိပါ ဒဏ္ေငြေပးေဆာင္ရေသာ အမႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမဲ့သူျဖစ္၍ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေရာက္႐ွိေနထိုင္ ရသူျဖစ္သျဖင့္ ႏိုင္ငံမဲ့အက်ဥ္းသား အသုံးအႏႈန္းကုိ မျပင္ႏိုင္ေၾကာင္း ဤအသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ဳိးဆက္ကုိ မိမိလက္ခံမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္က ျပန္လည္႐ွင္းလင္းခဲ့ရပါသည္။

အထက္ပါအတုိင္း ျပႆနာ႐ိွေသာ အမႈျဖစ္သျဖင့္ ဤအမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က လစ္ဟင္းမႈမ႐ွိေအာင္ အထူးဂ႐ုစိုက္ၿပီး လက္ခံသင့္ မခံသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ကုိလည္း ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါသည္။ ျပင္ဆင္မႈေလွ်ာက္လႊာတြင္ “(၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အဓိကအားနည္းခ်က္အျဖစ္ ဤဥပေဒကုိ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္မွ ျပဌာန္းခဲ့စဥ္ကပင္ အာဏာတည္ရမယ့္ေန႔ရက္ ေဖာ္ျပပါ႐ွိျခင္းမ႐ွိေသာေၾကာင့္ ယင္းဥပေဒသည္ ယေန႔တုိင္ တရား၀င္ အက်ဳိးသက္ေရာက္အာဏာတည္ျခင္း ႐ွိ/မ႐ွိ ဒိြဟျဖစ္စရာအေျခအေန ေပၚေပါက္ေနပါေၾကာင္း) ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားမွာလည္း ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က လႊတ္ေတာ္မွ ဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာ (၂၀.၉.၈၃-ေန႔တြင္) အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၁၃/၈၃)ျဖင့္ ေနာက္က်ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ဥပေဒကုိလိုက္နာမည့္ ျပည္သူမ်ားသာမက ယင္းဥပေဒကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသည့္ ဌာနမ်ားတြင္ပင္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႐ွိေနပါေၾကာင္း” ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒအရ တာ၀န္လႊဲျခင္းခံရေသာ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ႐ွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုိယ္စားျပဳ ျမန္မာသံ႐ုံးတာ၀န္႐ွိ သံအရာ႐ွိမ်ားက ဦးေအာင္ျမင့္၏ရည္မွန္းခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ႐ွိေနဆဲျဖစ္ပါေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ တရား၀င္ ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္မွ လ၀က အရာ႐ွိမ်ားကမူ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မ႐ွိပဲ ျပန္လာခြင့္မ႐ွိေၾကာင္း ယခုအခါ ကမာၻေပၚတြင္ ႏိုင္ငံမ႐ွိေသာ လူသားတစ္ဦးသာျဖစ္ေၾကာင္း ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲတြင္သာ ထည့္ထားရမည့္ လူသားတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲစြာ အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့ၾကျခင္းက ထင္႐ွားေသာ သာဓကတစ္ရပ္ျဖစ္ေနပါေၾကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ ဦးေအာင္ျမင့္အား ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ (C of I) သက္ေသခံမႈလက္မွတ္တြင္ ျပ႒ာန္းပါ႐ွိေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားသည္ လ၀က လတ္တေလာ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၄(၂)အရ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသုိ႔ ၀င္ခြင့္ျပဳထားေသာ သုိ႔မဟုတ္ ေနထိုင္ခြင့္ျပဳထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအျဖစ္ မွတ္ယူရမည္ဟူေသာ ျပဌာန္းခ်က္ေၾကာင့္ သတ္မွတ္ကာလ ၃-လအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ဦးအျဖစ္ တရား၀င္ ျပန္လာျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ျပင္ဆင္မႈေလွ်ာက္လႊာပါ ဥပေဒအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္၍ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ ထပ္ဆင့္ျပင္ဆင္ခဲ့ရာတြင္

(၁) ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ (၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥပေဒ အမွတ္-၄)တြင္ ဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႔ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားျခင္းမ႐ိွေသာ္လည္း ယင္းဥပေဒ ပုဒ္မ-၆၊ ၃၈၊ ၃၄၊ ၄၅၊ ၅၂၊ ၆၁၊ ၇၂ တုိ႔တြင္ ဤဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႔အေပၚ တည္မွီ၍ လုပ္ေဆာင္ခြင့္႐ွိသည့္ အခ်က္မ်ားကုိ ကန္႔သတ္မႈေတြ႕ရသျဖင့္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔သည္ အလြန္အေရးႀကီး အဓိကက်ေနပါေၾကာင္း၊

(၂) ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ (၇၅)တြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ လုိအပ္ေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ရမည္ဟု လႊတ္ေတာ္က လုပ္ကိုင္အပ္ႏွင္းထားေသာ္လည္း မူလ “ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ အာဏာမတည္သေရြ႕ ကာလပတ္လုံး ၁၉၇၃-ခုႏွစ္ စကားရပ္မ်ားအနက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိေရး (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥပေဒ အမွတ္ -၂၂) အခန္း-၅ “အာဏာမတည္ေသးေသာ ဥပေဒႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား”က႑ ပုဒ္မ-၁၇(ဂ)တြင္ “ယင္းသုိ႔ ထုတ္ျပန္ေသာ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ၊ စည္းကမ္းဥပေဒ သုိ႔မဟုတ္ အမိန္႔သည္ ယင္းဥပေဒ စတင္ အာဏာမတည္ေသးသမွ် ကာလပတ္လုံး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မ႐ွိေစရ”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၁၆၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂၇အရ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ ရပ္စဲခဲ့ၿပီဟု မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ လ.၀.က မွဆုံးျဖတ္၍ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ထည့္သြင္းထားျခင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အာဏာမတည္ေသးေသာ ဥပေဒလုပ္ထုံးလုပ္နည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ကုိ အလြဲသုံးရာေရာက္ပါေၾကာင္း၊

(၃) ယခုအမႈတြင္ အေရးႀကီးေသာ ျပႆနာအျဖစ္ တင္ျပလုိေသာအခ်က္မွာ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒတြင္ ဥပေဒအာဏာတည္သည့္္ေန႔ကုိ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳျပ႒ာန္းေပးျခင္းမ႐ွိဘဲ ခ်န္လွပ္ထားမႈပင္ျဖစ္ပါသည္။ မ.ဆ.လအစုိးရလႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းထားေသာ မူလဥပေဒမ်ားစြာတြင္ အာဏာတည္သည့္ေန႔ရက္မ်ားပါ႐ွိပါလ်က္ ယခုကဲ့သုိ႔အေရးႀကီးလွေသာ ႏိုင္ငံသားဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းေဖာ္ျပရန္ ပ်က္ကြက္ ေနပါေၾကာင္း၊ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ-၇၅ တြင္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕အား လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ားေရးဆြဲ၍ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါေၾကာင္း၊ “၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က ေရးဆြဲေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းဥပေဒ၏ ပုဒ္မ-၇ ႏွင့္ ၈ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒတည္သည့္ေန႔သည္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ(၁၅)ရက္ဟု ေဖာ္ျပပါ႐ွိသည္ကုိ ေတြ႕ရပါေၾကာင္း၊ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဌာန္းသည့္ရက္ကုိပင္ ဥပေဒအာဏာတည္သည့္ရက္ဟု မိမိသေဘာျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိေနသည္ဟု ယူဆပါေၾကာင္း၊ အမွန္မွာ ဥပေဒျပ႒ာန္းလိုက္ယုံျဖင့္ ယင္းဥပေဒသည္ အာဏာသက္၀င္ျခင္း မ႐ွိေၾကာင္း၊ အာဏာတည္သည့္ေန႔ရက္ (၀ါ) ဥပေဒ၏ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစ၇မည့္ ေန႔ရက္ကုိ ဥပေဒေရးဆြဲသူ လႊတ္ေတာ္ကသာ ျပ႒ာန္းေပးမွ တရား၀င္ပါေၾကာင္း၊

စကားရပ္မ်ား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသည့္ ဥပေဒ အခန္း (၅) ပုဒ္မ-၁၇ပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ ဥပေဒတစ္ရပ္ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ ဥပေဒတစ္ရပ္ ျပဌာန္းထုတ္ျပန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းဥပေဒသည္ ခ်က္ခ်င္းအာဏာတည္ေသာ ဥပေဒ၊ ခ်က္ခ်င္း အာဏာမတည္ေသာ ဥပေဒမ်ားဟု ရွိပါေၾကာင္း။ ယခု ႏိုင္ငံသား ဥပေဒတြင္ “ခ်က္ခ်င္း အာဏာတည္ေစရမည္” ဟူေသာ စကားရပ္မပါရွိသလို မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ အာဏာတည္ရမည္ဟု သတ္မွတ္ေဖာ္ျပခ်က္လည္း မပါရွိပါေၾကာင္း၊ ယင္းအေျခအေနတြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က (၁၅.၁၀.၈၂)ေန႔မွစ၍ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒသည္ အာဏာသက္၀င္သည္ဟု (၂၀.၉.၈၃) ရက္စြဲပါ စာအမွတ္ ၃/၆၂(အထူး)၀ဖ ၈၃(၂)ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားဆိုင္ရာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား စာအုပ္တြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေက်ာ္တင့္က လက္မွတ္ေရးထိုး ေဖာ္ျပထားျခင္းမွာ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က်ဴးေက်ာ္ လုပ္ေဆာင္ရာ ေရာက္ေနပါေၾကာင္း။

၁၉၇၄-ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ (၄၄)အရ ဥပေဒျပဳမႈ အာဏာသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာသာရွိၿပီး ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕မွာ အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ-၈၃၊ ၈၄အရ လႊတ္ေတာ္ကို တာ၀န္ခံရသည့္ ျပည္သူ႔ေရးရာ စီမံခန္႔ခြဲေရး အဖြဲ႕သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ (၁၉၇၃-ခုႏွစ္ စကားရပ္မ်ား အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုေရး ဥပေဒသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမရွိဘဲ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ ဥကၠဌတစ္ဦးတည္းက အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာ (၃)ရပ္ကို ကိုင္စြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ကာလအတြက္ အဓိက ရည္စူးေရးဆြဲထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၁၉၇၄-ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာခ်ိန္တြင္ ဥပေဒျပဳမႈအာဏာ၊ ဥပေဒအာဏာ သက္၀င္ရမည့္ ကာလကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကသာ သတ္မွတ္ခြင့္ ရွိပါသျဖင့္ အျခားပုဂိၢဳလ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ မရွိႏိုင္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါေၾကာင္း။)

စကားရပ္မ်ားအနက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသည့္ ဥပေဒပုဒ္မ-၁၇(ဂ)အရ မူလေရးဆြဲ ျပန္ဌာန္းထားေသာ ဥပေဒအာဏာ မတည္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ႀကိဳတင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ၊ စည္းကမ္းဥပေဒ (သို႔မဟုတ္) အမိန္႔သည္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မရွိေစရဟု ျပဌာန္းထားမႈအရ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕၏ ႏိုင္ငံသား လုပ္ထံုး လုပ္နည္းအမိန္႔ ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၁၃/၈၃)သည္ မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေသာ၊ ယေန႔တရား၀င္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိေသာ အမိန္႔ဟုတ္မဟုတ္ ဗဟိုတရား႐ံုးေတာ္မွ အေလးထား ဆံုးျဖတ္ေပးပါရန္ အေရးႀကီးလွပါေၾကာင္း။

အလားတူပင္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒအရ ႐ုတ္သိမ္းေသာ ဥပေဒမွာ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒ(၂)ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္ျမင့္အား (C of I) တရား၀င္ ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ ၁၉၄၇-လ၀က (လတ္တေလာျပဌာန္းခ်က္မ်ား) အက္ဥပေဒ အပါအ၀င္ အျခားဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားမွာ တရား၀င္ တည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားအျဖစ္ တည္ရွိဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

မိမိအသစ္ ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ အမိန္႔မ်ားကို ဥပေဒျပဳစဥ္ကပင္ ျပင္ရန္လိုပါသည္။ ယခု အသစ္ျပဌာန္းထားသာ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၆သည္ လ၀က လတ္တေလာ ဥပေဒပုဒ္မ(၂)ဆႏွင့္ ပုဒ္မ(၃)ႏွင့္လည္းေကာင္း ဆက္စပ္ ထုတ္ေပးေသာ (C of I) ေပၚရွိ စည္းကမ္းမ်ား အပါအ၀င္ အျခား လူ၀င္မႈ စည္းကမ္းမ်ားကို မျပင္ဆင္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္ ကိုယ္လိုရာဆြဲ အေရးယူမႈ ျပဳေနလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မလိုလားအပ္ေသာ ႏိုင္ငံသား ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါေၾကာင္း။ ဦးေအာင္ျမင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္ဟု သတ္မွတ္လိုေသာ ဆႏၵျပင္းျပေနၾကသည္ဆိုလွ်င္လည္း လ၀က (လတ္တေလာ) ပုဒ္မ-၄(၂) အရ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ (ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီဥကၠဌ)က ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ ယခုမူ ဦးေအာင္ျမင့္အား ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္၍ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေနရမည္ဟု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကိုင္စြဲသူတုိ႔၏လုပ္ရပ္မွာ မည္သည့္ဥပေဒ စံႏႈန္းႏွင့္မွ် ထိန္းညွိ၍ မရႏိင္ေသာအေျခအေနျဖစ္၍ ဗဟုိတရား႐ုံးေတာ္မွ တည့္မတ္ေပးရန္ အထူးလုိအပ္ေနပါေၾကာင္း၊

(၄) U Aung Myint (a) Mr. LAmbrose. “Cases to be citizen of the Socialist Republic of the Union of Burma after three months from the date of depature” and since you departed from buma on 29th June 1985, and as such as you are still a citizen of Burma, we are of the opinion that you can still return to Burma within the period of three months.” ဟု သေဘာထား မွတ္ခ်က္ေပး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း လမ္းညႊန္ခဲ့သူပုဂၢိဳလ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုိယ္စားျပဳ ပထမအတြင္း၀န္အဆင့္ သံတမန္တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၁-ခုႏွစ္ ဗီယာနာ သံတမန္စာခ်ဳပ္ (1961 Vienna Convention on Diplomatic relations) ယင္းစာခ်ဳပ္အပိုဒ္(၃)အရ ၎သံတမန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိယ္စားျပဳ ေျပာဆိုေဆာင္႐ြက္ရသူျဖစ္ပါသည္။ မိမိႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတုိ႔အက်ဳိးအတြက္ အကာအကြယ္ေပးရန္ မိမိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရာ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္ တာ၀န္႐ွိသူပုဂိၢဳလ္ျဖစ္ပါသည္။ အဆုိပါပုဂၢိဳလ္၏လမ္းညႊန္ခ်က္ကုိပင္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ႐ွိလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ မိမိသံ႐ုံးကုိပင္ အားကုိးရာမ႐ွိျဖစ္သြားႏိုင္ပါေၾကာင္း။

(၅) ကုလသမဂၢလူ႔အခြင့္အေရး ေၾကာ္ျငာစာတမ္း အပိုဒ္-၁၅ တြင္ လူသားတုိင္းသည္ မိမိႏွင့္သက္ဆုိင္ရာႏိုင္ငံ၌ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳထားပါသည္။ အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕ တာ၀န္႐ွိသူမ်ားက ေမြးရာပါႏိုင္ငံသား တုိင္းရင္းသား ကရင္လူမ်ဳိး ဦးေအာင္ျမင့္ကုိ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ လက္မခံလုိပါက (C of I) ပါ သက္တမ္းတရား၀င္က်န္႐ွိေနေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပန္ထြက္သြားရန္၊ ယင္းသုိ႔မထြက္ပဲ ျငင္းဆန္လွ်င္ ႏိုင္ငံမ့ဲျဖစ္သြားေသာ ဦးေအာင္ျမင့္အား ေထာင္ထဲသုိ႔ ထည့္ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ွင္းျပခဲ့လွ်င္ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ (C of I) ကိုင္ေဆာင္၍ ထြက္သြားခ်ိန္ရပါလ်က္ ထြက္သြားခြင့္မေပးဘဲ ခ်က္ခ်င္း ေထာင္ထဲသုိ႔ ဆြဲသြင္းခဲ့သည့္လုပ္ရပ္ သည္ လူသား၏ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကုိ တန္ဖုိးမထားပဲ လူသားခ်င္းမစာနာ အလြန္ရက္စက္ရာေရာက္ေနပါေၾကာင္း၊

(၆) မၾကင္ေမႊးႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္ (ျပစ္မႈျပင္ဆင္မႈ ၂၅၀(ခ)၁၉၆၈) စီရင္ထုံးကုိေထာက္ထား၍ ျပည္သူတုိ႔၏ အႏၱရာယ္ကုိ တရား႐ုံးမွ ေစာင့္ေ႐ွာက္ကာကြယ္ရန္ တာ၀န္၀တၱရား႐ွိပုံကုိ ေထာက္ထား၍ ဦးေအာင္ျမင့္၏ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကုိ နစ္နာမႈမ႐ွိေအာင္ ကုစားေပးပါရန္အလုိ႔ငွာ ယခုအမႈကုိ လက္ခံစဥ္းစားေပးေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္လဲခ်က္ကုိ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါသည္။ ဗဟုိတရား႐ုံး၌ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈ လက္ခံသင့္မသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ ခ်ိန္းဆုိေသာေန႔တြင္ အထက္ပါအတုိင္း မိမိဘက္က ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ အသင့္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း တရား႐ုံး၌ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးခြင့္မရခဲ့ပါ။ သက္ဆုိင္ရာတရား႐ုံးအရာ႐ွိမွ ကၽြန္ေတာ္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ လက္ခံသင့္မသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ ခ်ိန္းဆုိေသာေန႔တြင္ အထက္ပါအတုိင္း မိမိဘက္က ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ အသင့္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း တရား႐ုံး၌ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးခြင့္မရခဲ့ပါ။ သက္ဆုိင္ရာတရား႐ုံးအရာ႐ွိမွ ကၽြန္ေတာ္တင္သြင္းခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗဟုိတရား႐ုံးမွ လက္ခံၾကားနာ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ႐ွိဟု ယူဆပါေသာေၾကာင့္ ယင္းအမႈကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးရန္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ လႊဲအပ္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ အဆံုးအျဖတ္ကိုသာ ေစာင့္ဆိုင္းနာယူပါဟု ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အမႈသည္ မိသားစုအား ရွင္းျပပါသည္။

ဦးေအာင္ျမင့္၏ မိသားစု၀င္မ်ားဘက္မွ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီတြင္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရွိေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အမႈကို ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္မည္ေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအၾကား ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အမႈကိစၥလုပ္ငန္း တာ၀န္ရပ္စဲသြားခဲ့ပါသည္။

(၂)ႏွစ္ခန္႔ ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသည္ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈကို အဆံုးအျဖတ္ မေပးခဲ့သျဖင္ ၁၉၈၈-ခုႏွစ္တြင္ မဆလ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿပိဳကြဲသြားသည့္တိုင္ ဗဟိုတရားရံုးမွ စစ္ေဆးစီရင္ႏိုင္ျခင္း မရွိ၍ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ လႊဲေျပာင္းတင္ျပထားေသာ အမႈလက္က်န္ (၂၀)ေက်ာ္တြင္ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈလည္း တစ္မႈအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား၊ ကရင္တိုင္းရင္းသား ဦးေအာင္ျမင့္တစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံမဲ့ဘ၀ျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း (၁၃)ႏွစ္ေက်ာ္ ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၉)ရက္ေန႔တြင္ ၄င္းအမႈကို လက္ခံသင့္ မခံသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ အမႈေခၚစာရင္း စစ္အစိုးရေခတ္ တရားရံုးခ်ဳပ္၌ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ၁၉၈၈-ခုႏွစ္တြင္ ပထမတစ္ႏွစ္ ထိန္းသိမ္းခံရစဥ္ကပင္ ေရွ႕ေနလိုင္စင္ ရုတ္သိမ္းခံထားရၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗဟိုတရားရံုးမွ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ အမႈလႊဲအပ္စဥ္ကပင္ အမႈလိုက္ပါခြင့္တာ၀န္ ၿပီးဆံုသြားပါေၾကာင္း၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔ေၾကျငာခ်က္ (၄/၈၉)အရ ဦးေအာင္ျမင့္တစ္ေယာက္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီဟု ယူဆခဲ့ပါေၾကာင္း ယခုအခါတြင္ ၄င္းအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္မည့္ ေရွ႕ေနမရွိေသာေၾကာင့္ ၄င္း၏ အခြင့္အေရးမ်ား မဆံုးရံႈးသင့္ပါေၾကာင္း ေျဖရွင္းလႊာတစ္ေစာင္ကို တရားရံုးခ်ဳပ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့ပါသည္။

ဤစာေရးခ်ိန္အထိ ဦးေအာင္ျမင့္ မိသားစုႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရွိသျဖင့္ ဦးေအာင္ျမင့္ အေျခအေန မည္သို႔ရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ တရားရံုးခ်ဳပ္က မည္သို႔ ဆံုးျဖတ္သည္ကိုလည္း ယေန႔တိုင္ မသိေသးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အလြန္သိခ်င္ပါသည္။ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒသည္ လႊတ္ေတာ္မွ မူလ ေရးဆြဲစဥ္ကပင္ ဥပေဒအာဏာသက္၀င္ေစသည့္ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ မပါရွိဘဲ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕မွ မိမိသေဘာျဖင့္ ကာလသတ္မွတ္၍ အေကာင္အထည္ အေဖာ္မႈသည္ ဥပေဒႏွင့္ ညီမညီ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့သည္ကို မဆလေခတ္ ဗဟိုတရားရံုး တရားသူႀကီးမ်ားကလည္း အေလးထား ဆံုးျဖတ္ရမည့္ ျပႆနာဟု ယူဆေသာေၾကာင့္သာ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈကုိ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသုိ႔ လႊဲအပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

၀န္ႀကီးအဖြဲ႕၏ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္းဥပေဒမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပရန္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပေသာ ဥပေဒျပႆနာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီပါ တာ၀န္မကင္းေသာ အေျခအေနဆိုက္ေရာက္သြားၿပီဟု ယူဆရပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ဦးေအာင္ျမင့္၏အမႈသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ ပ်က္စီးသြားသည့္ ၁၉၈၈-ခုႏွစ္တုိင္ေအာင္ ၃-ႏွစ္ခန္႔ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီက အဆုံးအျဖတ္မေပးပဲ ေခါက္သိမ္းထားျခင္းခံရေသာ အမႈတြဲစာရင္းသုိ႔ ေရာက္႐ွိ သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေအာင္ျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏တင္ျပခ်က္မ်ားသည္ မဆလေခတ္ ဗဟုိတရား႐ုံးအဆင့္အထိ လက္ခံ စဥ္းစားေပးခဲ့ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသည္ မိမိတုိ႔အမွားကုိ တာ၀န္မယူပဲ လူညီလွ်င္ ဤကုိကၽြဲဖတ္လိုက္ၾကစုိ႔ဟူသည့္ သေဘာျဖင့္ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး ႏိုင္ငံမဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားရသည့္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းပါ မွားယြင္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္မႈကုိ အနည္းငယ္မွ် ျပင္ဆင္ေပးျခင္း မ႐ွိဘဲ မ်က္စိမွိတ္၍ ဇြတ္တုိးခဲ့သည္မွာ ႏွစ္(၃၀) ႐ွိေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ကၽြဲခတ္၍ ႏိုင္ငံသားမည္မွ် ႏိုင္ငံသားဘ၀ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၿပီကုိ ကၽြန္ေတာ္ မမွန္းဆႏိုင္ေတာ့ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ လက္လွမ္းမီသမွ် လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဦးစီးဌာနဆုိင္ရာ အက္ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ ၎ဥပေဒပါ အာဏာတည္မႈဆိုင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္အခ်ဳိ႕ကုိ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ ယွဥ္တြဲေလ့လာႏိုင္ရန္ ႐ွာေဖြတင္ျပ ေပးလိုက္ပါသည္။

(၁)    The Registration of Forigners Act (ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရး အက္ဥပေဒ) ပုဒ္မ-၁(၂)
This act shall come into force on the 28th March 1940.
ဤအက္ဥပေဒသည္ ၁၉၄၀-ခုႏွစ္ မတ္လ(၂၈)မွစ၍ အာဏာတည္ေစရမည္။
(၂)    The Registration of Forigeners Rules, 1949 (၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရးနည္းဥပေဒ)
They shall come into force on 4th January 1949.
ဤနည္းဥပေဒသည္ ၁၉၄၉-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄)ရက္ေန႔မွစ၍ အာဏာတည္ရမည္။ ပုဒ္မ-၁(၂)
(၃)    The Burma Immigation (Emergency Provisions) Act, 1947
(၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး (လတ္တေလာျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားမွာ) It shall come into force at once.
ဤအက္ဥပေဒသည္ ခ်က္ခ်င္းအာဏာတည္ေစရမည္။
(၄)    ၁၉၄၉-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေနထိုင္သူမ်ား၊ မွတ္ပုံတင္ေရးအက္ဥပေဒပုဒ္မ-၁(၂) ဤအက္ဥပေဒသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက အမိန္႔ေၾကျငာစာထုတ္ျပန္ေၾကာ္ျငာ၍ သတ္မွတ္သည့္ေန႔ရက္၌ အာဏာတည္ရမည့္အျပင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းပါ၀င္ေသာ အရပ္ေဒသမ်ားကုိ ပိုင္းျခားၿပီး ေန႔ရက္မ်ားကုိ ခြဲျခား၍ သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။
(၅)    ၁၉၇၂-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ သန္းေခါင္စာရင္းဥပေဒပုဒ္မ-၁(၂)
ဤဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္၀န္းလုံးတြင္ ခ်က္ခ်င္းအာဏာတည္ရမည္။
(၆)    UNION CITIZENSHIP (ELECTION) ACT, 1948
၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ (ေရြးခ်ယ္ေရး)အက္ဥပေဒ
(၁၉၄၈-ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒအမွတ္-၂၆) (၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္ၿပီး)
Wheres it is necessary to make provision ——- under section 11 (iv) of the constitutions.
အထက္ပါ ဥပေဒနိဒါန္းတြင္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံပုဒ္မ-၁၁(ဃ) အရ ———— ေအာက္ပါအတုိင္း အက္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းလိုက္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။
(၇)    The Union Citizenship Act, 1948
၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒ (၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္ၿပီး) ပုဒ္မ-၁(၂)
It shall extend to the whole of the Burma and shall be deemed to have come info force on the 4th day of January, 1948.
ဤအက္ဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တစ္၀ွမ္းလုံးႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ(၄)၇က္ေန႔ ၁၃၀၉-ခု ျပာသုိလျပည့္ေက်ာ္ (၉)ရက္ေန႔မွစ၍ အာဏာတည္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္။
(၈)    ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒအမွတ္(၄)

ဤဥပေဒတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ မည္သည့္ေဒသတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္ကစ၍ အာဏာတည္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပပါ႐ွိျခင္း အလ်င္းမ႐ွိပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း –
ဤဥပေဒ၏
ပုဒ္မ-၆ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔တြင္ —–
ပုဒ္မ-၃၈ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ-၄၃ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ-၄၅ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ-၅၂ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မတိုင္မီ —–
ပုဒ္မ-၆၁ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ – ၇၂ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —– ဟု ဥပေဒအာဏာတည္မႈျပႆနာကုိ ပုဒ္မ-၇ တြင္ (၇)ႀကိမ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဥပေဒအာဏာတည္မႈျပႆနာသည္ ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒတြင္ မည္ေရြ႕မည္မွ် အေရးပါျခင္း ႐ွိ-မ႐ွိ စဥ္းစားၾကပါ။

မူရင္းဥပေဒအာဏာ မတည္ေသးသမွ် ယင္းဥပေဒအေပၚ တည္မွီထုတ္ျပန္ရေသာ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ သုိ႔မဟုတ္ အမိန္႔သည္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မ႐ွိေစရဟု ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၇ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကုိ အေလးထားသုံးသပ္ၾကပါ။

ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ လမ္းညႊန္မည့္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒပုဒ္မ-၇၅ ႐ွိ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီစကားရပ္၏ေနရာတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒအရ မည္သူက တာ၀န္ယူရမည္ကုိလည္း စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၾကပါ။ အထက္ပါ ဥပေဒအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကုိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားလွ်င္ ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုိ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း ျပဳသင့္၊ မသင့္ တစ္စုံတစ္ရာ အေျဖထုတ္ႏိုင္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဥပေဒပညာ႐ွင္ မဟုတ္ပါ။ ေျမလတ္ေက်းလက္မွ ေတာသားေ႔႐ွေန ဘ၀ ေခတၱမွ် က်င္လည္ခဲ့ဖူးသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ ၃၀-ခန္႔ၾကာသည့္တုိင္ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏို္င္ငံသားမ်ား စိစစ္ခံေနရဆဲ ဘ၀မွ မလြတ္ေျမာက္ေသးသည့္ အတြက္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းတစ္ေနရာတြင္ မွားေနသည္က ေသခ်ာပါသည္။ မမွားသင့္သည္မ်ား မမွားရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္သိသမွ် တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပညာ+သတိ ႀကီးသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
ျဖစ္ရပါလုိ၏။
(ေနမင္း)

မ႑ိဳင္ဥပေဒ မဂဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ စာတမ္းျဖစ္ပါသည္။